مترسک

به نام او

خواب دیدم مرده ام خواب نبود

بهر رفتن دل من بی تو که بی تاب نبود

با پری ها چه کار است دل پرپر را

نه که وصل من و تو به خوردن آب نبود

تا که از یاد روی داد بهشتم اما

دل من در به در مشتی زر ناب نبود

من به قصر و باغ و فردوس ندارم طمعی

خانه ای را که در آن عکس شما قاب نبود

آدمم اما از آن خوشه نخوردم این بار

به زمین آمدنم از در سرداب نبود

خواستند این دل تنگم به تو نزدیک شود

مرگ هم چاره ی دلتنگی مرداب نبود