اوجِ بهار

عاشقم باش که درمان منی با عشقت
مرهمِ پیکرِ بی جان منی با عشقت

چشم‌هایت غمِ بسیارِ مرا پایان داد
همدمِ قلبِ پریشان منی با عشقت

با تو انگار که در اوجِ بهار است دلم
چون تو پایانِ زمستان منی با عشقت

با تو تاریک نشد کلبه‌ی پر حسرت من
نورِ کاشانه‌ی ویران منی با عشقت

درد را در دل این غمزده از بین ببر
عاشقم باش که درمان منی با عشقت


شاعر: مهدی ملکی الف