بسویت‌آمدم‌.....

بسویت ‌آمدم‌ جانان‌ که‌بینم ‌شور‌جنت‌را
زدوران ‌سیه ‌رستم   که‌ یابم  ‌‌نور‌جنت‌را
‌‌هوای ‌کفر‌ تنهایی ‌برون‌کردم ‌من ‌از ‌‌جانم
که ‌در ‌دنیای ‌‌پرغوغا ‌ببویم حور‌  جنت‌را
چنان  ‌پروانه‌می‌گردم  ‌‌به‌ گرد‌یار رعنایم
که‌ گویی ‌دربرم ‌دارم ‌بساط‌‌‌وسور‌جنت‌را
خدایا‌ گر‌ خطا ‌کارم‌ بسوزانم  ‌ولی ‌یکدم‌
نگیر‌  از‌ جان ‌‌بیمارم‌ نسیم  ‌دور‌  جنت ‌را
تو با‌ خال  ‌لب ‌دلبر‌  مرا‌  در ‌بند ‌او  کردی
چه‌خوبست‌با‌چنان‌دانی‌بیابم‌طور‌‌جنت‌را
مکن‌ دستان ‌‌میثم‌را ‌رها ‌‌یکدم  ‌خداوندا
که‌ترسم ‌چاه ‌نادانی‌خورد‌این‌کور‌جنت‌را
مجید‌بهلول...میثم