عصرِ جور

 

🍁عصرِ جور 🍁

دَمار  از  روزگارِ  حس  درآورده  بنی آدم
که این خامِ خدانشناس نه منطق داشت نه فَهمی

صَفای عالَمِ عشق است فرمان‌خواهیِ قَلبی
که ذِهنِ  یاوه پَردازان نه اُنسی داشت نه رَحمی

که محبوبِ زمین و آسمان است حضرتِ معشوق
نبینم  مِهر را تنها .. نبینم چهره اش اَخمی

دهانِ دل پُر از نامش حدیثی از تپیدن‌هاست
نه خواهد از جهان چیزی نه جز لبخندِ او سَهمی

به غیر از نورِ  جان‌افشان  نباشد چشم را  پیمان 
همه  جز  پاکیِ حب را  شُمار  از زُمره ی وَهمی

بنوشان جامِ آسایش  گَلوی عصر  خُشک از جُور
مزیّن شو به اِدراکی که دارد مَرهمِ زخمی  

🍃🌺🍃