تا عرش خدا رفت

به که گویم که آن همدم عشق وفا رفت

آن عاشق کش دل دیوانه کجا رفت

 در آن شب مهتابی که دل تاب نیاورد

در ز لف خم اندر خم تو دل بکجا رفت

افسوس که آن ماه دل افروز دل من

ناگاه از این خانه ویرانه به کجا رفت

هر ناله دل که ازاین جان تو برخواست

در کنج دلم نشست و تا عرش خدا رفت

آن شبنم صبگاهی که از چشم تو میریخت

با راز تو از این دل عاشق به کجا رفت