بی پرده

نوری که عقب میکشد از ظلمتِ این دهر
بی پرده تر از عالم خورشید ندارد
سکنی نگزیند در این دار مکافات
آنی که هراس از دل تبعید ندارد
غش کرده زبان بر لبه ی تیغ فروشان
کوته نظری مان غمِ تشدید ندارد
قلاده ی پیران به پدر تا به پسرها
می ماند و این نظم که تهدید ندارد
این کشتیِ طوفان زده را میل سفر نیست
بی هیبتِ بادبان که  امید ندارد
پا در پیِ بی دانشی از چرخ فلک بر
دیوانگی آموز که تجدید ندارد
حیوانیت امروز به انسان گری ات در
حیوان به غلط جرات تقلید ندارد
سلطان به سهولت رود از بستر این خاک
وقتش که رسد مهلتِ تمدید ندارد