🌷 بی خویشتن

❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️

            🍃 به نام خدا 🍃               

🍁 از  بَدوِ  هستی
من باخودم نامهربان بودم
این عیبِ من بود

زخمی زِ نیشِ تَرزبان ها
دائم  به فکرِ  این‌وآن بودم
این عیبِ من بود

در آرزوی روزگاری‌ سبز ،
سَرسایِ جان بودم
این عیبِ من بود

بی‌خویشتن در جستجوی دَرک
ساکت‌بیان  بودم
این عیبِ من بود

اُفتاده در چاهِ پریشانی ،
برگِ خزان  بودم.
این عیبِ من بود

مفهومِ شادی  را  ندانسته
تصنیف‌خوان  بودم
این عیبِ من بود.

شالوده ی احساسِ زندانی
دَردی گران بودم
این عیبِ من بود.

در غفلتی روشن  میانِ جمع
شمعی  وَزان  بودم
این عیبِ من بود.

من از  تبارِ  بی کسی  آری ،
غُربت‌نشان  بودم
این  عیبِ من بود.

مُشتاقِ ‌ آزادیِ  انسانی
بس  "خوش گمان"  بودم
این عیبِ من بود. 🍁


پی نوشت :

حضرت‌ امام‌ على(ع) : 
( طوبى لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيوبِ النّاس ) .

خوشا به حال كسی كه پرداختن به عيب خودش ، 

او را از پرداختن به عيوب مردم ، باز می دارد.

( نهج البلاغة :  خطبة ۱۷۶)

❤❤❤

زیرا که به چشمانِ تو پیداست 

❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️ ❄️