دوباره

نگفتی روزگار سخت میره
بهار میاد زمستون  باز میمیره
بهار اومد ولی تو رفتی با دی
خزون شد خونه ی قلب جوونه
من و سرمای بعد بی تو بودن
شدیم با هم رفیق این زمونه
بیا دیوار تنهایی ام و بشکن
بگیر دست من و تو عاشقونه
بگو رفتی ولی جا مونده قلبت
دلم مونده نگیر بی من بهونه
منو یک دفتر مشق از گذشته
منو تنهایی و عشق شکسته
منو عمری عذاب و حسرت و غم
منو آینه و چشمای ماتم
من و موی بلند روی شونه
من و مستی و آهنگ شبونه
من و دلتنگی و بی همزبونی
منو دنیای دور از مهربونی
دوباره رفت بهار و زنده ام من
دوباره بی قرارت مونده ام من
دوباره دفتر مشق قدیمی
رو جلد ش قلب تیرخورده ی خونی
دوباره یاد گرفتم بی تو باشم
نفس باز و دم و آروم باشم
دوباره مثل گلهای تو باغچه
میدم غنچه نگو  زندگی پوچه
دوباره از تو خاک سر در میارم
مثه سیمرغ میشم پر در میارم
دوباره ... دوباره

 

دوم تیر ۱۴۰۲
آذر.م