قاصدک خوش خبر بود

تابستان بود؛
ردِ پایی تازه بر سنگفرش هایِ خیابان خودنمائی می کرد
دختر هم شاد و پُرانرژی شده بود
قاصدک نگران نگاهش می کرد؛ اما خوش خبر بود
گیلاس ها خوشمزه تر شده بودند؛
آبدار، شیرین و اغواگر
قاصدک هم؛ خوش خبر بود
کمرِ تابستان کم کم داشت خم می شد
شهر را پُر کرده بود؛ بویِ پائیز، بویِ نارنگی
دختر ترسیده بود، مضطرب بود، در دلش رخت می شستند
قاصدک اما هنوز هم خوش خبر بود
اولین بادِ سردِ پاییزی درخت ها را نیمه عریان کرد
دختر در تب و تاب بود
قاصدک هم هنوز خوش خبر بود
پاییز خودنمایی اش بیشتر و بیشتر می شد
دختر ترسان تر، رنجیده و بی قرار
مادر چِله نشین شده بود
دختر ترسیده بود؛ ناامید بود
قاصدک اما هنوز همان قاصدکِ خوش خبر بود
پاییز وعده یِ زمستان داد و رفت
همه جا سپیدپوش شد
دختر دلگیر و غمگین و ترسیده
قاصدک اما از پشتِ دیوار نگاهش می کرد؛ خوش خبر بود
آسمان کم کم داشت باز می شد
ابرهایِ تپلی و سپید جایِ ابرهایِ سیاه و زشت را می گرفتند
بویِ بهار، داشت شهر را پُر می کرد
دختر هنوز می ترسید، غمگین بود
قاصدک اما نگاهش می کرد و لبخند می زد؛ خوش خبر بود
فروردین آغوش گُشود
دختر کمی ترسید
قاصدک نگاهش کرد و قاه قاه خندید؛ خوش خبر بود
بهار در گوشِ دختر نجوا کرد؛ غمِ رفتن چه خوری، چون بِه از آن می آید؟!
دختر هنوز هم می ترسید
قاصدک اما چشمکی زد؛ او خوش خبر بود.