پروا

این همه دوری چراباماکنی
مثل مارادرکجاپیداکنی
مادرآغازوصالت مانده ایم
ازچه رودرماندنت پرواکنی
همچوطوفانی گرفتارآمدم
مخمل زلفت مراتسخیرکرد
آنقدر ماندم که ماراکوی تو
مردک دیوانه ای تعبیرکرد
کارماراکه درآوردی به ناز
پس چه سری دارد این سوزوگداز
عالمی داری فدای مستیت
ای مقدس ای روا بر تو نماز
جزتوبایدباهمه بیگانه شد
باصلابت باتوهم پیمانه شد
خاص ترازخال ابروی تونیست
باتوبایدشاعرمیخانه شد
بیشترازخویش کوتاه آمدم
که چنین باناز بالا میروی
ماکه درگوشه کنارت مانده ایم
کی به درمان دل مامیروی