بی پر پرواز

و قرنها
میخزد زیر پوست آبی رود
لاجرم،صدای خلخال دختران زیبا می آید در شب
-اگرچه مردان اجیر،
هماره

شوخی کریه زنده بودن اند -

در غم وداع زیتونزار
مانند سکه هایی ارزان به کناری می افتد ،آه
تو
از گرگ و ماه
از شب خونین مادگی بگو، دلم!
از ابرهای منظوم نقره فام

مردان اجیر
جزیره های رایگان عدمند
از حشره لبریز
-تو را به یاد زخم و الکل می اندازند،لابد -

دلت به گلی روییده
در شکاف صخره ها خوش باشد
به سایش بالهای کبوتر در شعر
و بوسه ی دلبخواه دو عاشق
سیاهه ی رنجهایت را
به باران بهاری ببخش
در عطوفت مادیانهای وحشی بپیچ
شیهه شو!
در تن طراوت کوهستان

نگاه مسموم را پشت سر بگذار
پس از چشمه ی آبهای اثیری
حتما زنانی برهنه پیدا میشوند
-تو به زمزمه ی بندناف با مریم بیاندیش-

شیفته باش
در فصل شکار
شیفته ی پلنگها و آهوها
تو
ای مهر بیدریغ
شیفته باش
در دمدمه ی اشک،،،
.
.
.

سبز و سرکش و آرام

مثل عطری کبیسه
از نیمتاج ملکگی بیرون بزن
ملودرام قلبت را به تعمیدی نو ببر

و شاد باش
تا بدانم هنور
ما  پرنده ایم
اگرچه بی پر پرواز ..

2022