سرمای بی پروا

چه نقشه زیر سر داری تو ای سر مای بی پروا
چرا فر صت نکر دی بشنوی گام بها ران را
شبیه  برگ خشکیده به پایان آمده عمرت
فرو می افتی از با لا همین امروز یا فردا
به عمری منجمد باید بمانم با تو لا کردار
چه با خود فکر کردی در میان عالم رویا
به یغما می بری یکسر تمام هستی ما را
و با سیر هوسهایت جهنم می شود دنیا
تمام رستنی ها را که افسردی و باکت نیست
شگفتا باغبانها دم فرو بستند در اینجا....
میان ازدحام نا گواری می زنم فریاد
زمرگ لا له ها غمگین شده روح خیابان ها