کامی‌کازه

عرض سلام و احترام خدمت دوستان عزیز
در سایت ناب و در همین ابتدا ممنونم از امیر حسین عزیز که شعر خوبش دلیلی شد تا دوباره در کنار شما دوستان خوبم باشم
در ابتدا در مورد اصطلاح کامی کازه یه توضیح کوچک عینا از گوگل نقل می کنم
(کامی‌کازه (به ژاپنی: 神風特別攻撃隊) که یکی از واژگان شینتو است، در لغت به‌معنی «باد الهی» است و به حملات انتحاری‌ای گفته می‌شود که از سوی نیروی هوایی ارتش امپراتوری ژاپن علیه کشتی‌های جنگیِ نیروهای متفقین انجام می‌شد.)
و در مورد حملات انتحاری میدانم دوستان کاملا اشنا هستند فقط نظر آیت الله مکارم شیرازی نقل می کنم بدون توضیح
«هرگاه راه دفاع از کیان اسلام و مسلمین منحصر به این راه باشد جایز است»
و
خیلی خود شاعر هم نمی خواد این دو را مقایسه کنه و با رندی بله میگه چه فرقی هم می کند _وقتی خود خواسته خودم را به اعتراض می کوبم _یه نکته تخلص شاعر که راوی نهایت بهره رامی بره و دوم خود روایت شعر که خیلی روشن از اعتراض خودش آنهم به این نوع ،کوبیدن خود به اعتراض !به نظرم خیلی زیبا بیان میشه و تاویل های زیبایی در روایتش شکل میگیره ...
_ مغزم که متلاشی می‌شود
خون‌ام که می‌پاشد به دیوار
تازه می‌فهمم از درزِ یک اتفاق
روز غروب کرده
تا تکه‌ای از جوانی‌ام را
ببَرد برای گرسنگانِ پشت کوه
که منتظر معجزه‌اند...
خوب نمی خوام خیلی به جزئیات ورود کنم این سطرها به روشنی نوع و شکل روایت و محتوا و جهت گیری شاعر نشون میده
آنهم کاملن زیبا و شاعرانه .. تکه های جوانی ام را ..روزهای خوب زندگی ام را برای چه کسانی ؟ درست آنها که پشت کوه هستن و خیال حرکت کردن هم ندارند و همیشه با ان ایدولوژی خود منتظر یک معجزه اند البته فکر کنم این جور وانمود می کنند حداقل بخش نخبه آنها! و گرسنه که عمر جوانان این مرز و بوم را حریصانه به یغما می برند
_و سپس
صد سالگی‌ام را
از زیر لاستیکِ ماشین‌های قراضه
بر نمی‌دارم وُ
به پرندگان دانه نمی‌دهم!
شطرنج بازی کردن
با جدولِ خیابان
شاید کار عاقلانه‌ای نباشد
اما قطعن کار ناعاقلانه‌ای‌ست
خیابان بازی کردن
با سربازانی که شاه را
مدام کیش می‌کنند وُ
مات نه!
بعد به زیبایی با منطق صدسالگی ام را از ...بر نمی دارم وخیابان مشخصا شاعری که این چند ماه گذشته را خوب فهمیده باشه شعرش آواره و معترض در خیابانها گرفتار اعتراض میشه مجبور اعتراض میشه بازی شطرنج وبیان زیبا وبازی زبانی زیبا تر با
شاید ....کار عاقلانه ای نباشد ...اما....الی آخر
/یاد شعری از اخوان افتادم عنوان شعر حیف یادم نیست از بازی شطرنجی صحبت می کنه که در انتها راوی متوجه میشه حریفش اصلن شاهی نداره و یه بازی بی انتهاست وهیچ مات و بردی در کار نیست مثل این روایت هر چند شاعر دوست داره مثبت تموم بشه در حداقل بخشی که به فاضلاب اشاره داره/
و اینجا هم گویا این اعتراض سرانجامی نداره وشاه جوان تر از هر روز از این کیش های به حق جا عوض می کنه و تازه می فهمی از درز یک اتفاق که جوانی و زندگی ات را مثل دیروز به غروب برده و مایوسانه ونومیدانه این باور درت قوی تر از همیشه فریاد میکنه فردا هم بی نتیجه است !
خزعبلاتِ گندیده
چکه
چکه
می‌چکد از دهانِ اساتیدِ عنکبوت گزیده
نه، سیاه نمی‌کند هیچ ابری را
سرخیِ دستانشان اما
رنگی‌ست که
سفید می‌کند ( البته به سطر بندی بخشی از کار نقد دارم بدلیل اینکه طولانی نشه اشاره نمی کنم )
رخِ تمام جنایاتِ ریش‌دارِ تاریخ را!
باران دلیل خوبی نیست
شعر دلیل خوبی نیست
عشق دلیل خوبی نیست
وطن دلیل خوبی نیست
این بخش هم از بعد دیداری هم نوع سطر بندی چکه چکه بسیار زیباست_ جدا از محتوای کار واز دهان _...عنکبوت گزیده !
همانها که پیشانی شان را با قاشق ریا داغ می گذارند ...
و هیچ ابری از آنها بارور نمیشود
و سطرهای زیبای بعدی استفاده از رنگ سفید سرخ وسیاه که بسیار زیباست..... و خون روی دستش رو سفید می کند جنایات امثال چنگیز و ....
هان؟ هنوز دنبال دلیل میگردی! (چه طعنه و تلگنر و ضربه ای میزنه این سطر ،دیگه چی باید اتفاق بیافته تا تو ...!)
فشنگ‌هایت را به تفنگم قرض بده
می‌خواهم شلیک کنم
به سلفی‌گیرانِ میدان آزادی
به ممنوعه فروشانِ خیابان انقلاب
به خاکستری‌های خفته در خاک
به قلبِ خودم
به...
مغزت که متلاشی شود
خون‌ات که بپاشد به دیوار
تازه می‌فهمی از درز یک اتفاق
شب طلوع کرده
تا تکه پاره‌های چروکت را
بریزد به فاضلاب...
این بخش دیگه کامل این اعتراض تند وبی پروا میشه
و از سکونی که اجتماع راوی را فرا گرفته سخت ازرده است
فشنگ هایت را بده _ تا شلیک کنم دیگه هر راه مسالمت‌آميز انگار جواب نمیده و به مسیر اخر وسخت وخشن میرسه
که مغرت را متلاشی کنه مخاطب این بخش از شعر مشخص
با تکرار این بخش به شکلی دیگر گونه هم به فرم وساختار کار سرو سامان میده و هم یه تقابل زیبایی از نظر شعری به اجرا در میاد ...بله تازه اون موقع است که متوجه میشی خیلی دیر برات وقتی که مغرت و خونت....
تا تکه های چروکت
دفن فاضلاب بشه .....به امید ان روزها همه ما در نفس خود گرفتاریم آزادانه !
من واقعا جا داره از شاعر کار هم تشکر کنم هم تبریک بگم به این آگاهی این احساس مسولیت به این که متوجه نبوغ قلمی که در دستش هست میشه.... ،براش یه تکلیف و مسولیتی میاره و از زیر این بار
مثل من وامثال من شانه خالی نمیکنه
خیلی واضح بدون اینکه بیانش شعاری بشه که این نوع شعر معمولن نز دیک میشه به شعار ولی این اتفاق برای این شعر پیش نمی اد و اتفاقا برعکس شعور و آگاهی و زیبایی با همه ویژگی ها و خصیصه های یک شعر به روز و آوانگارد ....پدید میاد
و سپس
پیامبری دروغین
از شقیقه‌ی خدایی چوبین
ظهور نمی‌کند وُ
دارکوبِ قصه‌ی کلاغ
نوک نمی‌زند به درخت زمستان!
صدای غرشِ گیسوانِ بر باد رفته
صدای لرزانِ دیکتاتورِ ارتجاعی
صدای بوقِ ممتدِ مرگ
و غریبه‌ای که از آن‌سوی میله‌ها
چشمانش را می‌دوزد به دهانم...
و پیامبر دروغین ( افرین )
خدای چوبین (خدای ساخته دست آدمی )
زیباتر این سطر _ ظهور نمی کند _همینه که این شعر را متفاوت از خیل شعرهای دیگر می کنه
و غریبه ای که از آنسوی میله ها .(...زندان )
چشمانش را دوخته به دهانم ...پس بنویس ،فریاد کن
و جفاست اگه این عبارت روش انگشت گذاشته نشه
(غرش گیسوان بر باد رفته )
(دیکتاتور ارتجاعی )و بوق ممتد مرگ (خیابان ) فضایی که روایت درش اتفاق میافته و به شکل منطقی به اجرا در میاد
شروع شعر اگر دقت کنیم که در کجا می تونه اتفاق بیافته مثلن جایی در خاورمیانه ، در خیابانی که
.... گویا دیگر راوی هم از بیانش نومید تر گشته
_ اصلن پاره کن دور بریز_
و کوچه علی چپ جایی که همه در آنجا جمع اند
و هیچ صدایی به آنجا راه نداره
و هیچ آزاده ای هیچ وقت به خودش ظلم نمی کند
به این کوچه ورود کند
و اما کم نیستند آنهایی که در این کوچه نشسته و برای زندگی ما تصمیم میگیرند و ما افسوس ساکت تر از دیروز تن میدهیم
به این .... .
ببخشید دوستان اگر نشد آن‌چه که شایسته این شعر بود بنویسم
بله نمیشه گفت نقد ...فقط
خوانشی بود از این شعر در محضرتان
امیدوارم روزی بیایید که هیچ کوچه خودش را به علی چب اجاره ندهد حتی قیمتش به هزاران دلار پنجاه تومنی باشد
و نشد یک جمع بندی کنم ....باشد برای دوستان دیگر
تقدیم به همه شعرا ی خوب ناب
و با تشکر از جناب ملحق وهمکاران خوبش💐💐