سر نخ آزادی

درود بانو
دلنشین و زیبا بود

درود بر بانو عابدی دختر پاییز
در آستانه‌ی این فصلِ سرد و سیاه...
از لابلای انگشتانِ سرخ رنگت
نور می تراود.👍
نمیدونم چرا ناخوداگاه یاد این شعر زنده یاد رضا براهنی افتادم:
چه روز شوم فجیعی
جهان مرده ی بی بال و بی پرنده ی من
به جاودانگی آفتاب، شکاک است
من از کرانه ی سایه
به سوی خانه نرفتم
من از میانه ی ظلمت
درون تیره ترین عمق ها فرو رفتم
و نور را نشنیدم
چرا؟
چرا که پرنده
پرنده بدرقه شد
آفتاب شد تشییع
و بر مدار کلاغان، سکوت حاکم شد!

در انجماد جهانگیر
که شب به تیره ترین قطب هایش پنهان است
کجا، کجای جهان روزنی به سوی تو دارد
از عمق من از عمق تو...
از خیمه های معلق، از چاه های عمیق
عروج پرچم خود را بر آن برافرازم؟
منی که از همه جا آفتاب می خواهم
و با خشونت دندانه های دندانم
برای سایه ی وحشت کتیبه می سازم!

دلنشین سروده‌اید... نبض قلمتان سبز🌿

باسلام
بسیار زیباست
دل و روزگارتان بهاری باد

درود باااانوی عزیز
از خوانش اشعار شما لذت می‌برم..
بوی طراوت و تازگی می‌دهند

درود بیکران بر دختر پاییز
زیباست

دوردبرشما زیبابود 🌹🌹

درود و بانوی مهر و معرفت

درود و عرض ادب مهربانو
عالیبود

درودها
قلمتون سبز
🌹

درود بر شما

جالب بود