سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 5 آذر 1403
  • روز بسيج مستضعفين، تشكيل بسيج مستضعفين به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
24 جمادى الأولى 1446
    Monday 25 Nov 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      دوشنبه ۵ آذر

      درحوالیِ مرگ

      شعری از

      بهمن بیدقی

       از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ ۰۶:۰۵ شماره ثبت ۱۱۷۲۴۳
        بازدید : ۱۴۵   |    نظرات : ۲
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر بهمن بیدقی

      درحوالیِ مرگ
      درحوالیِ مرگ ،
      یکی از جنسِ پَری پرسید ازمن :
      تو چه کردی ،
      دراین دفترِ شصت برگ ؟
       
      مکث کردم ،
      خجالت میکشیدم ،
      ازخود ، از او، از مرگ
       
      حتی ازآنهمه ریخته به زمین ،
      خزان زده برگ
       
      گفتم دنیای من بود ، بسانِ موتورسیکلت
      روحی ، نیمه غریبه پشتِ فرمان ،
      منهم ، نشسته بر تَرک
       
      گاهی هوس میکردم ،
      برَوَم بسوی کرمان
      برای دیدنِ اَرگ
      گهگاه خطایی ،
      قلقلکم میداد تا غش کنم ازخنده و گاهی ،
      هوس میکردم ، تمامِ معصیت ها را کنم تَرک
       
      گاهی هوس میکردم با ابلیس ،
      به تقابلی ، کنم جنگ
       
      گاهی میرفتم به خلسه ای عجیب و آنچنانی ،
      انگار کشیده ام یه بست بنگ
       
      گاهی دچارمیشدم ز سوی دیگران ،
      به چشیدنِ گلوله های تهمت ،
      میچکاندند به سویم ،
      ماشه و،
      پُر بود حوالی ام ،
      ازصدای گوشخراشِ بنگ بنگ
       
      گاهی من بودم و ابلیس و دلِ سنگ
      گاهی ناشُکر میشدم من ،
      به خود میگفتم بمیرم
      گاهی نزدیک به مرگ ،
      به حیاتم میزدم چنگ
       
      گاهی ، حالِ بدی داشت ،
      این جسمِ قُرُم دَنگ
      گاهی قلبم ،
      جلا می یافت با عشق
      گاهی ، بی محلی ام باعث میشد ،
      روحِ آینه وارم ،
      زنگار بگیرد و زند زنگ
      گاهی حتی به خودم سخت میگرفتم ،
      میزدم انگ
      گاهی می کُشتم ، افکارِ حشره وارِخودم را ،
      با اسپره ی وجدانی بیدار،
      همچو بنگ بنگ
       
      گاهی بیرنگ ،
      گاهی پُررنگ ،
      گاهی زیبا و چو پروانه پُر از رنگ
       
      گاهی دریای دلم بی موج و خاموش ،
      گاهی نارام و طوفانی ، پُر آژنگ
       
      گاهی انگیزه و نیّتِ قشنگم ،
      مرا تبدیل میکرد به دونده ،
      گاهی هم اراده ام سرخورده میشد ،
      پای رفتنش بود کاملاً  لَنگ
      گاهی باهوش ،
      گاهی هم منگ
      گاهی بر سکوی افتخار در اوج ،
      گاهی شرمنده میانِ شَطّی از ننگ
       
      واقعیتِ یکریزم این بود ، اما راستش ،
      دلم گشته ، برای ماورا تَنگ
       
      بهمن بیدقی 1401/10/17
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر
      ۲ شاعر این شعر را خوانده اند

      عباسعلی استکی(چشمه)

       ،

      بهمن بیدقی

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      عباسعلی استکی(چشمه)
      دوشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ ۱۹:۱۹
      درود استاد عزیز
      بسیار زیبا و شورانگیز بود
      در فراز و نشیب روزگار
      دستمریزاد خندانک
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      دوشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۱ ۲۳:۱۵
      با سلام و عرض ارادت استاد گرانقدر
      بزرگوارید
      از الطافتان متشکرم
      شاد باشید
      ارسال پاسخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۱ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۱۸ ساعت پیش       مهرداد مانا مهرداد مانا
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۴ روز پیش       طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۵ روز پیش       محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
      ۵ روز پیش       علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
      ۵ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      میر حسین سعیدی

      مست از فدا نمودن سر را جدا نمودن ااا بر سر نیزه رفتن عشق از خدا ستودن ااا اشاره به حدیث قدسی من عشقنی عشقته وااا ن
      نادر امینی (امین)

      من از آنروز دیوانه لایعقل بشدم روی ماه توبدیدم سوی میخانه شدم تن وجان را برهیدم به فراموشی دل بشکستم دل خودرا سوی میخانه شدم بدر میخانه رسیدم همه دیدم مدهوش زخود وبیخودی اکنون برستم به نهانخانه شدم درنهانخانه نیافتم جز سرگشتگی روح وروان وزنهانخانه شتابان سوی بتخانه شدم چو نهانخانه و بتخانه ومیخانه همه بی روح بدیدم یکسره سوی ازل تاختم و سوخته هشیار شدم
      میر حسین سعیدی

      ما سر ز تن و دل ز جهان رسته و مستیم ااا بر زلف چلیپا دل خود بسته شکستیم ااا نزدیک دل شکسته شد منزل آن یار ااا در دل دل خود شکسته هستیم
      نادر امینی (امین)

      مستیم وزنیم دف چو دوعالم همه عشق است رقصیم وبنوشیم زقدح می که فرزانه عشقیم دیوانگی عبد همه پرتو ذات است یاهو کنیم برهنه گیتی چو دردانه عشقیم
      میر حسین سعیدی

      دیوانه ترین لایق دیوانه ی عشقیم ااا هویی به دل دف شده دردانه ی عشقیم

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      3