به حینِ نوشتن
من به حینِ نوشتن ،
فقط یه ناظرم
مغز و قلب و قلم ام را
آزاد میگذارم ،
تا هرچه خواستند را بنویسند
فقط همین
مثلِ جاسوس ها ،
چوب نمیزنم زاغ سیاهِ آنها را ، به کمین
برای همین هم هست که ،
مغز و قلب و قلم ام ،
هیچگاه زمن ، نمیشوند غمین
چونکه برای نگهبانی از آثارشان ،
برایشان هستم شخصی امین
که جاسوسان و خیانت پیشه گان ،
همیشه درآخرهم که شده ،
با ملاج میخورند به زمین
که نتیجه ی راستگویی و امانتداری و،
آزادیِ قانونی ،
چیزی نیست بجز زیبایی و،
خوشبوییِ گُل واره ای همچون یاسمین
که مست میگردد روح ،
ز ورودِ خوشقدمِ آنهمه عطرِ یاس و شمیم
درمیان اینهمه نوشتن ،
مغزم خواست بازیگوشی کند
مغزم آنقدر خجالتی ست که ،
دستش را به روی چشمانش گذاشت
و به روح ناظرم گفت :
خجالت میکشم حتی تو هم من را نبین !
روحم حرفش را گوش کرد ،
گیر به او نداد ،
تجسس به حق و حیطه ی آزادیِ او نکرد ،
چشم هایش را بر زمین انداخت ،
فقط همین
بهن بیدقی 1401/10/27
میلاد باب الحوائج حضرت جوادالائمه مبارک باد
امام جواد - علیه السلام - فرمود: هرکس به شخصی سخنران علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنانچه سخنور برای خدا و از ـ احکام و معارف ـ خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان ـ و هوی و هوس و مادیات ـ سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.