کابوس رؤیاگونه ای از جنگ ...

🔥🔥🔥🔥🔥
امروز در کرامت خود
تردید می کنم
وقتی با تلفظ
تو را نمی خواهم  ِ دروغین
پنجره های آشتی را
برای همیشه
به روی دلم می بندم
و اوکراین خاطرات غربگرای تو را
زیر پوتین خشم مقدس خود
لگدکوب
فاصله های دریغ از فداکاری می کنم
*
دیگر حتی
بهار هم نمی تواند
با فرستادن پیک نوروزی شعر
به غرفه های بهشت با توبودن
دعوتم کند
*
ریشه در آتشی دارم
که شعله از جهنم فریب می گیرد
و دودافشان دلهایی می شود
که به نام نامی عشق
هر شب
بر بام بلند «تو را برای همیشه می خواهم»
ستاره می شمارند
*
امسال
در اولین روز بهار
در هیئت شعله ای پدیدار می شوم
که هرچه بالابلند کرامت را
دم دروازه های «خرسون» و «کی یف»
به خاکستر ادبار می نشاند
و با کوتوله های حقیر جنگ افروز
ققنوسهای مظلوم را سر می برد
و در میخانه های خاطره سوز مسکو
به سلامتی جنگ نابرابر
ودکا می نوشد
و در پیستهای طبیعی سیبری
اسکی فتح بازی می کند
*
امسال
در اولین روز بهار
با سر دادن شعار
مرگ خوب است برای همسایه
با ژنرالهای به خون خفته ی روس
دم دروازه های بهشت ارتدوکس ها
به ریش «بایدن» چلغوز
می خندیم
و برای دیدن فیلمهای اکران شده ی جهنم
جهانیان را
به سینمای جنگ جهانی سوم
دعوت می کنیم
تا با چشم سوم خود
تماشاگر نادیده هایی باشند
که پلان به پلانش را
بچه های با ذکاوت شیطان
جان داده اند
با دوربین های پیشرفته ای که
از تاریکخانه ی ملکوت کش رفته اند.