سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب♪♫ صدای شاعران ♪♫تقویم روزدوشنبه 8 خرداد 1402 11 ذو القعدة 1444
Monday 29 May 2023 پر نشاط ترین اشعار۲- 😓دل😓 ۳- طعم آتش! ۴- باغ باکره ۵- تحفه ۶- ☢️ کشکاب قاف ☢️ ۷- ریال ۸- طنز ...اتوی روان... ۹- افلاطون ۱۰- شعله ای یخ بسته کانال تلگرام شعرنابحمایت از شعرناب |
اشتراک گذاری این شعر
۷۱ شاعر این شعر را خوانده اند
مهدي حسنلو،محمد رضا خوشرو (مریخ)،اميرحسين علاميان(اعتراض)،محمد گلی ایوری،سید هادی محمدی،حسین احسانی فر(منتظر لنگرودی)،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،علیرضا شفیعی،تکتم حسین زاده،مسعود آزادبخت،راحیل م،علی نظری سرمازه،شاهزاده خانوم،رحیم فخوری،عباسعلی استکی(چشمه)،فاطمه یاراحمدی ،روشنا،مهدی محمدی،مریم کاسیانی،فرامرز شعبانی،زهره دهقانی ( شادی)،میلاد مددی،آرزو عباسی ( پاییزه)،ایمان اسماعیلی (راجی)،محمدکریمی (پویا)،محمد جواد عطاالهی،طلعت خياط پيشه (طلاي كرماني)،قربانعلی فتحی (تختی)،سعید صادقی (بیدل)،طوبی آهنگران،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،میم طوبی مهدوی،مهرداد عزیزیان،بابک اخوان،سیدیحیی حسینی،نیره صدری،زهرا حکیمی بافقی (الهه‌ی احساس)،فرشید افکاری،معصومه خدابنده،علی احمدی( امین)،شبنم حکیم هاشمی،محمد ترکمان(پژواره)،افسانه پنام تخلص مولد،رضا رضوی تخلص (دود)،امیر وحدتی یگانه،شاهین زراعتی رضایی (آرمان)،حسن مصطفایی دهنوی،آرمان پرناک،ابراهیم آروین،علی محسنی،محمد علی رضاپور،بهــاره طـــلایـی زیدی،بتول رجائی علیشاهدانی(افاق)،علیرضا حاجی پوری باسمنج راوی عشق،فریال امینا،محمد علی سلیمانی مقدم،احمد غلامی (آرینوس)،جواد مهدی پور،محمدحسن پورصالحی،رضا دهقانی،میناتمدن خواه،امید کیانی (امید)،محمدعلی افضلی(خاکستر)،فرشید به گزین،آذر مهتدی،جواد کاظمی نیک،سارا رحیمی(س. سکوت)،علی مزینانی عسکری،مینا فتحی (آفاق)،محمدرضا آزادبخت،ابوالحسن انصاری (الف رها)،سیده نسترن طالب زاده
نقدها و نظرات
 سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۲۱:۴۶
سلام به همگی و مهدی جان حسنلو  به قول هگل: هر انسانی باید دارای حق و حقوقی باشد. کسب این حقوق فقط در صورتی ممکن است که افراد به رسمیت شناخته شوند. از این‌رو به رسمیت‌شناسی، بنیاد حق است. مناقشات سیاسی-فرهنگیِ یک جامعه باید خود را به جایگاه به رسمیت شناخته شدن که والاتر و اخلاقی‌تر از مسائل دیگرست، برسانند. طبق نظریه فوکو: قدرت اگر فقط سرکوبگر و فرمانده و دستور دهنده باشد هیچکس از آن اطاعت نمیکند و کارکرد خود را از دست میدهد. برداشت حقوقی-فلسفی از قدرت (به عنوان امری سرکوبگر) را میتوان برداشتی متعلق به عصر روشنگری دانست، و باید گفت امروزه قدرت در تصرف هیچکس نیست و در سراسر جامعه پراکنده است. بنابراین اصل بازدارندگی برای کسی که از درک و اندیشه‌‌ی عمیق‌تری برخوردار باشد، کارکرد بهتری دارد. تصور آزادی از دریچه ذهن هايدگر: خيالی‌ست برای بالا رفتن از مرز محدوديت و درهم‌شكستن حصار ضرورت. ضرورت‌هايی كه بسيارشان بر پايه‌ی تفکرات ارتجاعی و عقايد تحميلی در طول تاريخ بنا شده‌اند. شاعران دموکرات و آزاد اندیش با دريافت و درک اين موضوع علاوه بر آموختن آن به مخاطب، به شاعران ديگر نيز می‌آموزند كه از دريچه‌ی تنگِ منِ شخصی بيرون بیایند و دغدغه‌های بشر امروزی را تكريم كنند. مخاطب امروز برخلاف مخاطب دیروز، ریا و تظاهر و سالوس‌گری در شعر را می‌فهمد و پذیرای دروغ‌بافی نیست و به‌دنبال حقیقت می‌گردد؛ که لازمه‌ی بیان حقایق، داشتن فضای آزادی بیشتر است. بنابراین هرکجا صراحت، حق‌گویی، و قلمِ آزاد ببیند و تریبون مردمی پیدا کند ناخودآگاه جذب میشود و به دنبالش می‌رود. در واقع پیروزی شاعر در میدان کلام فقط به لشکر واژگان و سپرِ سطور و قافیه و شمشیر قواعد و صنایع ادبی بستگی ندارد، بلکه بخش عمده‌ای از پیروزی شاعر بستگی به آزادی و آزاداندیشی دارد، به رهایی از سکوت و ترس و تاریکیِ اندیشه. به باور من آدمی در زندگی دو راه پیش روی دارد؛ یکی راه عزت و آزادی (آزادگی) که آغازش سنگلاخ و پیمودنش دشوار اما پایانش هموار و خوشایند است، و دیگری گماشتگی و خاکساری که آغازش هموار اما پایانش دشوار و خطرناک است. این شعر مضمون و موضوع خوب و در کل محتوای قابل قبولی دارد و از چندمعنایی بهره میبرد. شاید اطناب در کلام کمی تاحدودی از التذاذ ادبی بکاهد اما اگر به ساختار (زبانی و محتوایی و فرمی) شعر صدمه‌ای وارد نشود و روند زبانیت حفظ شود، بلامانع است و میتوان چنین شیوه‌‌ای از اجرا و پرداخت را در تعریف شعر گفتار قرار داد. به‌نظر من شعر بلند روایی یا نسبتا بلند خرده‌روایی، (رخداد و روایت غیرخطی) یک ملودی شاعرانه نیست بلکه یک کمپوزسیون است که در آن ده‌ها ملودی اصلی و فرعی نقش آفرینی میکنند، بنابراین اطناب در آن ممل نیست. اتفاقا یکی از شاخصه‌های شعر مهدی حسنلو همین سیالیت است و این موضوع توجه او به سبک کانسپچوال را نشان میدهد؛ (که هم مزایایی دارد و هم معایبی) یعنی به ایده بیشتر از اجرا یا به محتوا بیشتر از فرم اهمیت میدهد. او در فضای ذهن معلق و در جهان شعر جاری‌ست و ادای شعر و شاعری در نمیاورد، یا مشق شعر و شاعربازی نمیکند. به عبارت دیگر؛ از مهندسیِ شعر کمتر استفاده میکند و بی‌تکلف و به‌دور از تصنع قلم میرقصاند. در یک کلام؛ شعر را (به معنای کلمه) می‌فهمد و می‌شناسد، و دغدغه‌ی چه گفتن از چگونه گفتن برایش مهمتر است. اما فقط یک نکته: مضمونسازی کامل، تنها ارائه‌ی معنایی مشخص یا تا حدی روشن نیست. مضمونسازی، صحنه را به طور کامل و سه‌بُعدی شکل میدهد. یعنی در روگفتار این امکان فراهم میشود که مخاطب در صحنه حضور یابد و همه چیز را ببیند و بشنود، لمس کند یا ببوید؛ حتی اشیاء و رفتارهایی را که شاعر (مؤلفِ مرده) چندان در بندِ نمایش‌شان نبوده اما متن از او پیشی گرفته و آنها را ساخته است. مضمون‌سازیِ درست و معناسازی پنهان، مثل یک هوش مصنوعی عمل میکند و از آفریننده خود پیشی میگیرد! و در این میان پرسپکتیو معنایی به‌وجود میاد و باعث میشود که معنا در اختیار شعر باشد، نه شعر در اختیار معنا. به صورت خلاصه و تیتروار اجزا و عناصر سازنده (و مولفه‌های معنایی) شعر را بررسی خواهم کرد: دست های کودکی زیر باران (از روی چارپایه) به شیشه می زند فریادِ صدایی از پنجره آمده و بعد دری با دهان باز ، تکیه کرده به دیوار می دود مادری از میان گریه ها که بی روسری اند با سری رها! در دستی شانه، و در دستی گیره... انگارهمین صبح می بافته موهایِ «دخترک» را «باران= نامی زنانه، و نماد اشک و پاکی و طراوت چارپایه و شیشه پنجره= زندان و سلول و اعدام روسری= اتفاقات و اعتراضات اخیر مادر= زن در واقع این شعر سه بخش دارد: زن، زندگی، آزادی!» حق با تو بود! زندگی از جایی به بعد گهواره یِ خوبی نیست گویا تقدیر همین بوده تا به اینجا عشق را بجویی! بعد نه سالگی تا چشم کار می کند مرتعی بی علف است گله ی گرسنه از سمتی زوزه ها از سمتی دیگر گرگها را مثل گلوله بر قلب گله رها! درخت می شکند مثل مادری دخترک می افتد مثل سیبی انگار از دست داماد غلت زنان وسط عروسی و از امشب آنچه می ماند تنها خونی ست که خیال ایستادن ندارد ! به احترام رودِ موهات که در کرانه هاش گل سرخ روییده روسری ها از دو سو رقصیده اند روی دست ها و ترانه ها می خوانند روی لب ها بعد میهمانی با لهجه محلی می بندند درها را دردها ! «نه سالگی= نشانه بلوغ دختران (جشن تکلیف) که البته در اصل سیزده سالگی است. گلوله و سیب و گل سرخ= دختران باکره و مرگ و خونریزی... چیدن گل‌های پاک از باغ بی‌رحم زندگی و پرپر شدنشان به دست چماقداران بی‌رحم. در واقع شاعر میگوید: خون بیگناه می‌جوشد و دامن‌گیر است! مثل رودی جاری که نمی‌ایستد و جریان دارد. تقابل گرگ و بره= خطراتی که در جامعه برای دختران وجود دارد... یا تقابل گرگ مسلح و بره بی دفاع. متاسفانه بخشی از فرهنگ و جامعه ما، قبیله سالار است و تعصب کور و عقاید خشک افراطی در آن بیداد میکند... از زاویه‌ای دیگر؛ فقری که فساد آور است و باعث بروز فحشا میشود.» [تقابل های دوگانه و استفاده از نماد و تضاد و پارادوکس و... در این دو بند بسیار جالب است.] کوهها را که پشت سر می گذارد از پله ها پایین میاید روز را مثل تمام این سال ها دستاری از شب دور سرش از آیینه ها رها شده نگاهش که اجنبی رهایی را قرق کرده! بو می کشند تیغ می کشند به خیابان به درختها بوته ها به خانه ها پنجره ها دست نمی کشند از خون که جاری ست در کف جوی ها در سوزِ اسپری و دردِ باتوم اسلحه ست که ایستاده سر هر کلمه و این خون هست که پاک می کند دهان هر سرودی را از آزادی! انگار نه رعدی آمده و نه سیلی رفته باران همان است که امروزه بهمن صدایش می کنیم! دوباره محو می شود بالای کوه ها و شب های پایین دستِ عمر همه تنهایی هست که چنگ می کشد به چهره خدایان چگونه می شود میان این همه مرد کودکی کوچکی کوچه ای شهری در تنهایی بمیرد چگونه می شود هنوز.... و ما در خواب بین گریه ها و خنده ها پل می زنیم روی شبها از ماه به ستاره که تکه ای رویا بچینیم برای مبادا یعنی که هنوز ما هم آدم ایم! در سپیده دمان دیوار زبان باز کرده! زندان را بیدار می کند و آنکه که می برند از سلول ، دختری به نام «رها» بوده قبلِ تحملِ این یلدا و اکنون زنی شکسته است که هر شب طناب حلقه می زند به گلویش و با لکنت به یاد می آورد ابتدای شعر را به یاد می آورد دستهایی که کودکی را زیر باران به خانه می برد! «تیغ و اسلحه و خیابان= سرکوب و اختناق که نتیجه‌اش خشم و عصبانیت و انتقام میشود. مثل کلماتی که جبراً سکوت میکنند و تهی از معنا میشوند! و در آخر شاعر با ظرافت و شاعرانگی انتهای شعر را به ابتدای آن وصل کرده و پایان‌بندی مناسب و تاثیرگذاری را ارائه داده است. نکته جالب و قابل توجه در این شعر اسامی و المان‌های زنانه‌ای است که دووجهی نقش آفرینی میکنند؛ (مادر، باران، یلدا، رها، زندگی، روسری، عروسی، ترانه، رقص و گیسوان) رها= نام دخترانه؛ آزادی و رستن یلدا= نام دخترانه؛ شب سرخ یلدا (چله، چهلم) و طولانی‌ترین شب سال گویی این زمستان لعنتی همچنان ادامه دارد...» ببخشید مهدی جان بیشتر از این باز نمیکنم و نمیتوانم ادامه بدهم... فکر میکنم همین مقدار کافی باشد. بغض قلم درآمده؛ وای به حال ما که ناممان انسان است! آه رفیق چه کردی با روح و روان ما با این شعر خوب و غمگنانه. با آرزوی موفقیت برای مهدی عزیز و سایر دوستان به امید آگاهی و خرد جمعی🌿  يکشنبه ۲۵ دی ۱۴۰۱ ۱۴:۳۳
سلام و عرض ادب استاد حسنلو عزیز و ارجمند و فرهیختگان ارجمند تصمیم داشتم بیایم و برای این شعر زیبا بنویسم، آمدم و در حد بضاعت می نویسم اگر چه از این شعر نوشتن بسیار سخت بود شاعر شعرش را در لفافه بیان میکند و مقصودش را بهر نحو می رساند و این یعنی شاعر رسالتش را انجام داده است حالا اگر ما بخواهیم این شعر را که سرشار از ناگفته ها است بشکافیم عین واقع نمی شود به گونه ای که چندبار نوشتم و پاک کردم و این جا به استاد علامیان عزیز تبریک می گویم که با هنر نوشتن و انتخاب رویکردی مناسب توانسته از شعر بنویسد. شاعر به درستی به دنبال توصیف و فضاها بوده و وارد فضای قبیله ای شده است و حضور کلمه "اجنبی" و "لهجه محلی" و غیره که دال بر این ادعا است به درستی صورت گرفته است و بهرجهت شاید شاعر سعی داشته "کنار رفتن روسری ها" را در این فضا توصیف کند و از توصیف کنار رفتن روسری ها در فضای عمومی جامعه پرهیز نماید که البته آن هم قابل بررسی است. و توصیف های دیگر مثل انگارهمین صبح می بافته موهایِ «دخترک» را که هنگام اتفاقات ناگوار این صحنه ها پررنگ می شود بصورت خاطره در میان اعضای خانواده و فامیل و دوستان نقل می شود و باز هم اگر دقت کنید " با سری رها " در فضای این اتفاق ناگوار بیان می شود و البته می توانست در فارغ از این فضا نیز مطرح شود و این به نوعی مصالحه شاعر را نشان می دهد و نباید از نگاه مخاطب دور بماند همانطور که از نگاه استاد عزیز و ارجمند استاد خوشرو نیز دور نمانده است. این در حالی است که شاعر در نقد "چارپایه" ، "اجنبی"، "قرق" ، "اسپری"، "باتوم" و غیره چنین مصالحه ای ندارد و خیلی جدی به عنوان منتقد در عرصه اجتماعی به عنوان یک شاعر ظهور پیدا می کند. و بعد تعریف شعر بعنوان روز هشتم هفته کلمات در جریان همین توصیف ها اتفاق می افتد چرا که ما به دنبال شعر ماورای یک تشبیه ساده و مجاز و کنایه هستیم به این نوع روایت و توصیف ها دقت کنیم: روسری ها از دو سو رقصیده اند روی دست ها به جای این توصیف که "روسری ها روی شانه افتاده اند" به احترام رودِ موهات که در کرانه هاش گل سرخ روییده به جای توصیف ساده "موهایی که به واسطه گل سرخ آراسته شده" یا دخترک می افتد مثل سیبی انگار از دست داماد که چقدر تاویل پذیری را در اختیار مخاطب قرار می دهد. و این خون هست که پاک می کند دهان هر سرودی را از آزادی ! این توصیف به جای توصیفی زخمی شدن دهان و پاک کردن خون از دهان که به مراتب تاویل بیشتر و تصاویر شاعرانه تری را در اختیار مخاطب گذاشته است و بعد باران همان است که امروزه بهمن! صدایش می کنیم! دوباره محو می شود بالای کوه ها باران نماد آزادی است آزادی که در 22 بهمن و با یک بهمن (انقلاب) شکل می گیرد اما همین بهمن (انقلاب و گفتمان انقلاب) بر می گردد و از این انقلاب(بهمن) در واقع فقط اسمش باقی می ماند و این باران اساساً تغییر ماهیت داده است و تبدیل شده است به بهمن به یک اتفاق ویرانگر و در واقع آن انقلاب و گفتمان های اولیه استحاله شده است و آنکه که می برند از سلول ، دختری به نام «رها» بوده با تکیه و تایید شاعر به اسم "رها" که می تواند ایهام و ایصال چندوجهی از مقاصد مختلف را فراهم کند. متشکرم يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۴:۱۶
درووود رفیق مهدی عزیز، شاعر خوب و آگاه  عجب حس و حال خاصی داره شعرت! ای روزگار لعنتی این سپید همه‌چی داره؛ غم مردم و درد شاعر، غم زن، غم زندگی، غم آزادی و... اگه شد دوباره برمیگردم نبض قلمت سبز🌿 به امید روزهای خوب🌹  يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۵:۳۹
سلام و عرض ادب حال هوای غریبی دارد و نیاز به دوباره خواندن ((بعد نه سالگی تا چشم کار می کند مرتعی بی علف است گله ی گرسنه از سمتی زوزه ها از سمتی دیگر )) درعافیت باشید و سلامت
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۶:۰۷
سلام مهدی جانمآفرین شعرت خوب بود هم طرح و هم اجرا از حیطه ی زیبا شناختی هم بنگرم آرایه های درست و به جا و دغدغه مند و حتی بگویم غیر تکراری در بیان درد اما نکته ای که وجود دارد زیاده گویی و اطناب سمی است که در نوشته هایت زیاد شده کمی موجز تر بنویس همه ی دردت را روی کاغذ رها نکن بد نیست اما مخاطب نمیخواند جز عده ای خاص قلمت عالی است برادر ورفیق عزیز
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۷:۱۵
سلام و عرض ادب آقا مهدی حسنلوی عزیززیبا و غم انگیز سرودی و بر دل نشست. مؤید باشی
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۷:۲۳
و این خون هست که پاک می کند دهان هر سرودی را از آزادی ! 👌👌👌👌 درودبرشما جناب حسنلوی عزیز شاعرسپیدهای متفاوت ودلنشین بسیارزیبابودسرشارازآرایه های ادبی با تصاویری بکروجاندار بانظراستادمحمدی من هم موافقم کمی دچاراطناب شده شعرواین پرگویی حوصله مخاطب کم حوصله ی امروز راسرمی برد..  يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۸:۰۴
درود بر شما جناب استاد حسنلو گرامی بسیار زیبا و تاثیر گذار است و مملو از تصاویر فوق العاده پاینده باشید
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۸:۵۰
درودها جناب حسنلوی گرامی،خالق سپیدهای ناب عالی بود واقعا میگمااا حس وحال غریبی داشت،من چندسال در روستایی دورافتاده و با کمترین امکانات کاروخدمت کردم،زنان روستایی وایلیاتی واقعا مظلوم‌اند،بسیاری حتی حق انتخاب همسر هم ندارند،درخانه ی پدر که هستند اختیار کامل با پدر و باازدواج این اختیار به همسر واگذار میشود (چون سپیدتان برای زنان بود این مطلب را گفتم،امیدوارم که سایه ی ظلم و زورگویی از سر مظلومان این سرزمین برداشته شود) سپاس ازقلم دغدغه مند تان
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۹:۰۰
درود بیکران جناب حسنلوچه سپید سیاهی!! چه دغدغه های پا به ماهی!! چه درد جانکاهی!! واقعا زیباست
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۹:۰۵
سلام و احترام جناب حسنلوی ادیبسروده ای زیبا بود ابتدای شعرت را بسیار عالی شروع کردی تصویر و آماده کردن مخاطب برای اتفاقی که قرار است بیفتد این تمام راه است و شاید انتهایش چرا که خیابان دیگه از یک جایی به بعد گهواره ی خوبی نیست برای دختری که نه سالگی اش را لابه لای کودکانه های سبزی می جوید که حتی سگ های نگهبانش زاییده ی گرگند شاعر چرا میخواهد این درد را بگوید؟ تفاوت این خون با خونی که خیال ایستادن ندارد ،چیست؟ شاید این تجاوز را در تاریخ به نام‌خیابان بنویسند و شاعر را نیز در محکمه ای ،،،،،،چون که دردها را لخت کرده است میخواهد به درد تجاوز کند.... چگونه می شود میان این همه مرد کودکی کوچه ای در تنهایی بمیرد ،انگار درد خیال رفتن نداردو شاعر باز هم در خیالش دنبال ارزوها باید بگردد و سرزنش کند این عصیان را که چرا دختری رها در بند را کنار یلدا به بند آویزان کنند شاید زندان را بیدار کرده باشد و کسی دوباره سراغ ابتدای شعر را بگیرد جایی که صدای پنجره ها هم شهر را ازخواب بیدار نمی کند و تکرار شود این درد.... بر شعر زیبا قلمی جسارت کردیم البته در سپیدهای طولانی نکته ای باید رعایت شود و آن عدم یکنواختی زبانی در شعر است،این گونه مخاطب می تواند با شعر زندگی کند ....... جسارتم را به بزرگی خودتان ببخشید. سبز باشید و ماندگار
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۹:۴۶
سلام جناب حسنلو استاد سپیدسرا  بسیار زیبا بود از جسارتی که در شعر بود لذت بردم برای نقدهای زیبا و راهگشا بازخواهم گشت.. در پناه خدای مهربان باشید
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۱:۲۲
درودواحترام خدمت استاد حسنلو عزیزیقه گیری شاعرانه، طرفین را به شنیدن وامی دارد ایهام وواژه نگاری را چون جواهر سازان انجام دادید کاش مثل فیلم سازان ادیت و مونتاژ را می سپردید دست تدوینگر ی تابا بیرحمی شاتها وسکانسهای اضافی را هرس می کرد روح را اول صبحی بجای صبحانه بردیم شعر خوری تا لذتی ببرد يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۱:۲۳
تقدیم به استاد حسنلو
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۵:۴۴
درود بزرگواربسیار زیبا و مبین مشکلات جامعه بود
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۷:۲۴
درود استاد حسنلو بزرگواربسیار زیبا و بسیار تلخ 🕊️🌹 نبض قلمتان سبز💐💐 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۸:۱۶
سلام و درود استاد حسنلو عزیز و ارجمند بسیار زیباست دوست دارم برگردم و بنویسم
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۱۸:۲۴
درود بر شما شاعر دغدغه مند و ارجمندشروع عالی بود حتی اواسطش با نظر آقای محمدی موافقم موفق باشید
 يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۲۲:۱۲
سلام و درود جناب حسنلو گرامیسپیدی زیبا اما غم انگیز....💐💐💐 قلمتان نویسا  دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۰۰:۳۶
سلام و درود بر شما جناب حسنلوی بزرگوار غم‌سروده‌ی زیبایی بود  به امید فردایی بهتر  سبز باشید و برقرار
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۰۲:۲۴
سلام و احترام جناب حسنلوشعر زیباتون رو خواندم و همچنین نظرات دوستان رو نه شاعرم نه نقاد که بخوام نظر بدم اما به شدت دلنشین بود پاینده باشید گرامی مهر
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۱۳:۰۵
دستهای کودکی زیر باران)از روی چارپایه)می زند به شیشه فریادی از پنجره دهانِ در،باز تکیه به دیوار می دود( مادرِ )گریه ، بی روسری سری رها! دستی شانه و دیگری گیره، ...انگار صبح،موهای "دخترک"بافت حق باتو بود! زندگی از جایی گهواره ی خوب نیست گویا تقدیر بود تا دین جا عشق بجویی! از نه سالگی تا چشم می دود مرتع بی علف است گله گرسنه از سمتی زوزه ها از سمتی زوزه گرگها در قلب گله"رها" می شکند مادر و سقوط دخترک غلت زنان میان عروسی چونان سیب از دست داماد و از آن شب می ماند خونی که خیال بند زدن ندارد به احترام رود موهات که در کرانه هایش گلی سرخ رویید روسری ها روی دست ها از دو سو در حلقه رقصند و ترانه ها بر لب ها می خوانند درها را با درد ها می بندند با لهجه محلی میهمانی کوهها را که پشت سر می گذارد پایین می آید تمام روز مثل تمام سالها...... سلام و ارادت داداش مهدی گلم دلم برات تنگ شده بود مدتی است که حال و روز خوشی ندارم شرمنده که به اشعارتون و سایر دوستان سر نزدم امروز دل به دریا زدم و ویرایشی در شعر قشنگت انجام دادم بی تعارف اشعاری با مضامینی فریادگر میسرایید بنده شاگردی بیش نیستم و چون میدانستم که ناراحت نمیشید با اندیشه خودم که از شعرتان به ذهنم رسید تا قسمت هایی از شعرتو دستکاری کردم به بزرگی و معرفت خودتون ببخشید جسارت کردم 🌷🌷🌷🌷☃️  دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۱۳:۳۰
درود جناب حسنلو گرامیزیبا و دردمند سرودید به امید از بین رفتن تمام رنج ها و گرفتاری ها در پناه حق
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۱۵:۱۱
احسنت بر شما جناب حسنلوواین قلم زر نگار
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۱۸:۰۲
سلام و درود جناب حسنلو ارجمند شعری خواندم روان و زیبا در راستای درد شناسی. و بر نمایانی آن از زاویه ی دل درد مندان این محل درود بر شما
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۲۱:۰۵
درود برشما ادیب وفرهیخته گرانقدر قلمتان زرنگار تا ابد بنگارید بهترین ها را 👏👏👏
 دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۲۱:۴۱
..سلام جناب حسنلو بزرگوار درود بر شما بزرگوار بسیار عالی نمی دونم این چند سروده ایجا مناسبتی دارد یا نه تقدیم شعر زیبا ی شما می کنم .انسان را غرق در ما تم می‌خواند، این عالم پر تلاتم به دیار غم می خواند هر چه او بخواند ما را حکایت رود این معنا به تو دارد خوش هر به عالم می خواند بس ناله‌ی سُرنا شنیدن روز و شب ماند م این قافله ی عمر تابه که می خواند گفته‌اند در شب ضفاف تو را برندبه حجله از حجله خون عالود تا رخ به نقاب خاک می خواند گردش‌چرخ فلگ بین به ایام جهان بین خلق را به سر بستان ز شیون می خواند در صف این مرد گان هم ما تهنه بشنوده‌ایم که فردا یا همین روز ها به قبر می خواند همه‌ی تخت نشینان رفتند در س عبرت ماند به کدام بهانه‌ای از زندگی محرم کنی ما را خاکِ هر عزیز فردا به چه لحن تو را می خواند درود بسیار جناب حسنلو  دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۲۱:۴۵
درود جناب حسنلوی گرامی زیبا، محزون و پردرد بود 🌺🌺🌺  دوشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۱ ۲۲:۱۵
درود بر شما جناب حسنلو عزیز🌹🌹🌹
 سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۰۱:۱۷
دخترک می افتد مثل سیبی انگار از دست داماد غلت زنان وسط عروسی سلام واحترام شاعر زیبا سرا منظور ومفهوم غمگنانه شعر ملموس بود و روشن و روشن تر وزیباتر رقص قلم توانمند شما موفق باشید جناب حسنلو  سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۱۲:۲۹
درود استاد حسنلو ارجمند عالی و هنرمندانه هست این اثر درخشان و ماندگار دریایی از اندیشه و احساسهای ناب و ستودنی دومین بار هست که خواندم و زیبایی اش پایان نداره قلم هنرمندت مانا و نویسا برادر بزرگوار
 سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۱۷:۱۳
سلام و ارادت جناب حسنلو شاعر گرامیدرودهایم تقدیمتان بسیار عالی و در عین حال وافعیت کشورمان و هر کلمه اش قابل تامل نویسا باد قلم نابتان  سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۱۷:۴۴
سلام و عرض ادب بانو خدابنده گرامی ممنونم از حضور گرمی بخشتان خیلی ممنون در ارامش و امنیت بمانید به مهر و بسرایید تا همیشه 🙏🌺🌺🌺🌺  سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۱۸:۳۳
سلام و عرض ادب مهدی‌‌جان حسنلوسپیدهای شما همیشه تاثیر خاصی در من داشته‌اند انگار که بعد از خواندنشان شعله‌ای درونم گر بگیرد یا داغ کهنه‌ای، زخم باز کند! شروع سپید خیلی ماهرانه و در عین‌حال، مانوس با عاطفه بود واقعا لذت بردم طبع رنگارنگتان مانا
 سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ ۲۰:۱۴
👏👏👏
 چهارشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۱ ۰۰:۳۴
درود بر شما جناب حسنلو شعر زیبای تلخی از شما خواندم در پناه خداوندگار
چهارشنبه ۱۴ دی ۱۴۰۱ ۰۲:۱۴
درودها سرکار خانم پنام ممنونم از حضور تون برام افتخاری در قسمت نقدها مطلبی در جواب نقد امیر حسین گذاشتی من هم چند سطری جهت مباحثه تقدیم می کنم شاید اونجا نشه ببینی در اینجا همون پیام کپی میکنم سلام سرکار خانم پنام خیلی خوشحالم نقد امیر حان دلیلی شد که شما تشریف آوردیذچد با این صفحهذو من واقعا از حضورتان خوشحال شدم و اما خواهر خوب برای دیدن این درد یا ناملایمات ی ها و نا عدالتی و هر چیز بد واقعا نیاز به حضور در این صفحه یا هیچ صفحه وشعری نیست ففط کافی یه کم به دور از عادت روزانه و با دقت محیط و پیرامون هر جایی که هستید ببینید و کم پیگیر بشید چیزی که مخصوصن این چند وقته بوده همین بوده من در عجب در این شرایط امروز ما مخاطب چرا باید از فضای کار شاکی بشه من هر انچه روی کاغذ اوردم از دیده ها وشنیده هایم و همه هم وطنان از هر دو طرف که قربانی شدن برا اون بخش هم ناراحتم برا همه این سیاهی ها برا این... خودتون و همه مخاطبین بهتر از من می دونند اما اینکه رو بر گردونیم ننویسم ویا باز همان قبلی ها را تکرار کنی یا مثل پست شما بریم به بحث فلان شعر سعدی اینکه اصلن شعر اگه شعر عرفانی یا عاشقانه هست اگه عاشقانه هست زمینی یا آسمانی اگه زمینی این عشق از زبان راوی به جنس زن یا مرد... البته در موقعیتش باید بحث بشه اما وقت شناسی خیلی مهم نمیشه دور خودمون سیم ختردار بکشیم و فقط به موضوعات خاص وخنثی نگاه و تمرکز کنیم اصولن شاعر حالا من که واقعن به معنای کاملش نیستم ولی یه شاعر یه هنرمنده ونویسنده مهترین ویژگیش فرزند زمانه بودنش اینکه حتی جلوتر از جامعه باشه به معنای واقی یه روشن فکر باشه خیلی سعی شد در دوره ای این اصطلاح خراب کنند ما اینطور نیست ببخشید زیاد شد قسمت شد مباحث در صفحه شما دنبال می کنیم دوست داشتید تقدیم شما خانم محترم 🙏🌺🌺🌺🌺 امیدوارم خیلی حالتون این شعر خراب نکرده باشه  پنجشنبه ۱۵ دی ۱۴۰۱ ۱۹:۰۹
بنام خدابا سلام، گرچه بندهایی از این بیانیه ی سیاسی را مطابق واقعیت های جامعه ندانسته و با جناب حسنلو اختلاف نظر دارم، لازم است از ایشان بابت طرح موضوع بصورت شفاف و بدور از پیچیدگی های مرسوم تشکر کنم. با کسب اجازه از جناب حسنلو در این گفتار به نقد جناب استاد علامیان در همین صفحه می پردازم و بشرط حیات در مورد اثر در آینده مطالبی عرض خواهم کرد. جناب علامیان در بخشی از نقد خود چنین اظهار نظر میکنند: " مخاطب امروز برخلاف مخاطب دیروز، ریا و تظاهر و سالوس‌گری در شعر را می‌فهمد و پذیرای دروغ‌بافی نیست و به‌دنبال حقیقت می‌گردد." مشخص نیست آیا استاد با مراجعه به آمارهای تایید شده و منابع معتبر چنین با قاطعیت حکم صادر میکنند یا تشکیک در اعتبارِ گذشتگان، همزمان با تمجید از فعالانِ همفکر، ریشه در سنت رایج در تفکر پیشروان این قالب دارد که ایشان میراث دار آن هستند. ضمن اینکه قید "دیروز" محدوده ای بسیار گسترده از زمان را دربر میگیرد کاش استاد تعریف خود از مخاطبان دیروز و عمق آنرا شفاف تر بیان می‌کردند. پیشرفت فن آوری و توسعه ی ابزارهای ارتباطی، دسترسی به اطلاعات را آسان و سریع تر کرده و با ارتقای سطح دانش و بینش کاربران، قدرتِ تجزیه و تحلیل موضوعات مختلف را افزایش داده است. گرچه در مقام مقایسه این فرآیند بار علمی نسل امروز را پربارتر کرده اما نمی‌توان آنرا ناتوانی و استیصال نسل‌های گذشته در فهم انحرافات و کجروی ها تعبیر نمود و اتهام "پذیرش دروغ و تسلیم در برابر دروغگویان" را به آنها نسبت داد. برای قضاوت منصفانه ی واکنش افراد در برابر محرک واحد، لحاظ کردن شرایط حاکم، ابزارها و توان بالقوه ی هر فرد ضروری است و خارج از این چهارچوب هر داوری عدالت محور نخواهد بود. نکته ی دیگر جایگاه مخاطب در تفکر شاعران نوگراست. استاد علامیان در حالی از فهم و ادراک مخاطب امروز با خرسندی یاد میکنند که برخی از شاعران برجسته ی قالبهای نو با صراحت اعلام میکنند که هنگام سرودن کمترین توجهی به مخاطبان ندارند بعبارت دیگر درک و برداشت مخاطب از سروده اولویت شاعر نیست. او آنچه از ذهن بر قلم جاری میشود را عرضه میکند و فهم معنا و منظور سروده بر عهده ی مخاطبان است. در چنین شرایطی آیا میتوان شاهد وحدت نظر مخاطبان بود؟ و اساسا فهم مشترک مخاطبان جایگاهی در تفکر شاعر دارد؟ آیا شعر فقط باید برای مخاطب خاص سروده شود؟ تعریف مخاطب خاص چیست؟ استاد در بخش دیگر از نقد خود میفرمایند: " به باور من آدمی در زندگی دو راه پیش روی دارد؛ یکی راه عزت و آزادی (آزادگی) که آغازش سنگلاخ و پیمودنش دشوار اما پایانش هموار و خوشایند است، و دیگری گماشتگی و خاکساری که آغازش هموار اما پایانش دشوار و خطرناک است." این سخنان درخشانترین، زیباترین و صحیح ترین عبارات در نقد استاد است فقط ایکاش جناب علامیان با بینشی وسیعتر این دستورالعمل را به فرد محدود نمی‌کردند و می‌پذیرفتند در جهان امروز و در مناسبات بین کشورها هم باور ایشان صادق است. یا باید مقابل قدرت‌ها دست به سینه هرچه می‌گویند بپذیریم و عزت و آزادی کشورمان را فدای راحت طلبی کنیم یا با گرایش به ارزش‌های ملی در برابر زورگویی های کشورهایی که خود را برتر می‌پندارند بایستیم و سختی ها را بجان بخریم. نباید اجازه داد رفتار برخی مسئولان که شرافت خود را با پول معامله کرده اند ما را از طی تنها مسیری که مطابق باور استاد به عزت ختم میشود و مقصدش تولد کشوری قدرتمند است بازدارد. سختی های امروز بازتاب باور استاد در انتخاب یکی از دو راهی است که به آنها معتقد و اشاره کرده اند. با تشکر از صبر و حوصله ی دوستان فرهیخته! با احترام و ارادت. 15 دیماه 1401 🔸با یه خوابِ رنگ پریده نمیشه دستِ تورو بست 🔸تو که اسمت مثه خورشید توی هر آسمونی هست 🔸نه طلوعی نه غروبی نه سیاهی نه سپیدی 🔸همه دل شکستن اما تو به دادِ من رسیدی پنجشنبه ۱۵ دی ۱۴۰۱ ۱۹:۵۲
سلامجناب شعبانی خیلی خوش آمدید به رسم میزبانی این وظیفه من هست و اما بعد من واقعن نمیدونم بیانیه سیاسی چیه به چه جور نوشته ای میشه از عنوان بیانیه سیاسی استفاده کرد پس از این بابت خیلی ممنون که تا حدودی اشنا شدم یکی دوجا نظرات شما را خوندم مشخص با اقای علامیان دوست عزیزمن یه اختلاف اساسی دارید براتون خیلی فرق نداره در چه موردی صحبت می کنه فقط دوست دارید خلاف جریان دقت کنید خلاف جریان آب شنا کنید ولی روشن از یه جایی به بعد خسته میشید انکار واقعیت تا کی یه شعر بدون جانب داری از یه گروهی یا جریانی را شما بیانیه می دونید و در ادامه نقد جناب علامیان به چالش می کشید اونهم بصورت کلی می تونید نقد امیر حسین نقدش کنید به شیوه مرسومش ، شما کلن نگاه ونظرتون همین یه طرف سیاه و طرف دیگه را سپید می بینید متاسفانه اعتقادی به گفتگو و نزدیک کردن مواضع به هم ندارید حالا اگر در مورد خود شعر نقد و نظری داشتید من خیلی خوشحال میشوم بشنوم و در حد توانم پاسخگو باشم و در مورد نقد جناب علامیان هم که نگاه و نظر صریحی نداشتید جز همون تکرار مواضع قبلی در شکلی تازه حالا خود امیر صلاح دونستد حتمی پاسخی دارند اما در مورد شعر حتمن منتظرم اینکه چرا یه بیانیه سیاسی دلایلش حتمن شنیدنی خیلی خوشحال میشم بشنوم و بی تابانه منتظرم و بازه از حضورتون تشکر می کنم  پنجشنبه ۱۵ دی ۱۴۰۱ ۲۰:۱۴
درودها بر سپید سرای پرقدرتو توانمند جناب استاد حسنلو که سپیدی دردناک و در عین حال زیبایی را بتصویر کشیده اید. و سپاس از قلم فرسایی اساتید اهل قلم سایت که با نقدهای ارزشمندشان بهای سروده ها را دوچندان میکنند. درودتان باد. 🌷🌷💙💙💙🌷🌷  جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۰۲:۱۶
درود جناب حسنلوی ارجمند یک شعر اعتراضی دیگر خواندم از قلمتان چقدر خوب منظور را رساندید. از منظر یک مخاطب عام، جریان واژه ها جذاب بود و تصاویر بدیع ایدئولوژی به بیان ساده یعنی «تجویز سبک زندگی» من در اشعارتان همواره جهان بینی خاصی می بینم با نقد «سبک زندگی» قالب و غالب موجود و همزمان «تجویز سبک زندگی» مطلوب از نظر خودتان و در این سایت مگر قلم قابلی هم پیدا می شود که فاقد جهان بینی و ایدئولوژی باشد؟! اصلا دنبال ارزیابی ارزشی جهان بینی شما نیستم. اصل وجود جهان بینی و ایدئولوژی را هم بدیهی می دانم هر چند همه بخواهند جار بزنند که ایدئولوژی به ناکجاآباد ختم می شود. البته احتمالا منظورشان نوع حکومتی آن بوده است. فقط خواستم اشاره کنم با خواندن شعر شما، به طور غیرمستقیم مقوله جهان بینی و ایدئولوژی به ذهنم خطور کرد. به گمانم داستان جهان بینی ها و ایدئولوژی ها تا خود آخرالزمان ادامه خواهد یافت. روز و روزگارتان خوش  جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۰۹:۰۴
درودها بر شما استاد گرامی ادیب فرزانه و فرهیختهبسیار زیبا، دلنشین و سرشار از احساسات لطیف سروده اید قلمتان نویسا جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۱۲:۰۴
بنام خدابا سلام، ضمن احترام و ارادت به جناب استاد حسنلو و سایر دوستان، یادآوری می‌گردد آنچه در ادامه بعنوان نقد شعر میاید صرفا برداشت شخصی از اثر بوده که می‌تواند صحیح باشد یا نباشد از دوستان گرامی و فرهیخته انتظار می‌رود بدور از جنجال و ایراد اتهام دیدگاه‌های خود را مطرح و اجازه دهند مباحث ادبی در فضایی محترمانه و منصفانه شکل بگیرد قطعا ارمغان اینگونه مباحث یادگیری و وسعت دید بنده و دوستان همراه خواهد بود انشااله. شعر جناب حسنلو را میتوان بیانیه ای سیاسی در حمایت از شعار "زن، زندگی، آزادی" بشمار آورد. شعری که تلاش میکند با گره زدن مطالبات بانوان به آنچه در ماه‌های اخیر شاهد بودیم، سمت و سوی وقایع را به جهت دلخواه هدایت نماید. شعر در هنگامه ی تقابل دو گروه با زیرکی یکی را معصوم، بی گناه و حق طلب معرفی، و بدون اشاره مستقیم، بد ذاتی و ظلم دیگری را به ذهن مخاطب القا میکند. شعر در آغاز صحنه ی اعدام آرزوها و مطالبات دخترکی را به تصویر میکشد که برنمی تابد مثل مادرش رویاهایش را از پشتِ شیشه تماشا نماید. دختری که نمی‌خواهد مثل مادرش آزادی را فقط در خلوت خود تجربه کند. دختری عصیانگر که با آگاهی از خطرات پیش رو سکوت خود را میشکند و بر علیه آنچه بی‌عدالتی در حق خود و زنان می‌داند بپا می‌خیزد. در ادامه شعر می‌کوشد حاکمیت را مانع اصلی تحقق آرزوهای دختر معرفی نماید و خشونت را بعنوان ابزار سرکوب مطالبات بحق او محکوم نماید. در میانه ی شعر به سنت های جامعه اشاره و با تاکید بر فضای تاریک و زن ستیز حاکم بر روابط اجتماعی، بر نقش پررنگ و محوری مطالبات زنان تاکید میشود. در پایان تصویر ابتدای شعر تکرار میشود با این تفاوت که دیگر صحبتی از آرزوهای دختر نیست و اینبار خود اوست که در مسیر رسیدن به طناب دار گام برمی‌دارد. یکی از موثرترین شیوه ها برای جهت دادن به تفکر مخاطب برانگیختن احساسات از طریق مظلوم نمایی است. استفاده از کلید واژه ی "مادر" در صحنه ی قربانی شدن "دختر" با تحریک احساسات مخاطب، قدرت تفکر او را سلب و همان ابتدا او را خلع سلاح میکند و زمینه را برای القای شبهات فراهم می سازد. با کنترل احساسات عاطفی مخاطب میتوان او را با خود همراه ساخت و برداشت خود از هر اتفاق را بعنوان صحیح ترین، کاملترین و صادق ترین روایت به او عرضه کرد. در این شرایط است که میتوان "براندازی" را "اعتراض" و توسل به خشونت و ایجاد رعب در جامعه را "دفاع از خود" نامید بدون آنکه مخاطب فرصتی برای راستی آزمایی آنچه به او تحمیل میشود داشته باشد. اثر جناب حسنلو مختصات یک شعر هوشمندانه را دارد که حول سه محور اصلی شکل میگیرد: اول. به میدان آوردن زنان و تحریک احساسات مخاطب و همراه کردن او از طریق مظلوم نمایی و بزرگنمایی موضوع محرومیت بانوان از حقوق اولیه! دوم. القای چهره ای زشت و ظالم از حاکمیت که برای بقای خود از توسل به خشونت و زیرپا گذاشتن حقوق اولیه انسانها ابایی ندارد سپس با سرزنش جامعه و سنت های زن ستیز، مردم را برای تغییر شرایط موجود تحریک و تشویق میکند. سوم. با پرداختن به صحنه ای دلخراش نتیجه ی سکوت و قبول شرایط فعلی را تسلط کامل ظالمان و حرکت به سوی نابودی معرفی میکند. باید پذیرفت اثر جناب حسنلو تاثیرگذار و جذاب است و از این حیث لازم است به ایشان تبریک گفته شود. با تشکر از صبر و حوصله ی دوستان. 16 دیماه 1401 جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۱۳:۳۴
عرض ادب و احترام خدمت جناب شعبانی شما البته برادر بزرگتر من هستید و خطاب استاد بمن یه ظلمی به کسی که شعر وهنر می کنه اجازه بدید همین ابتدا خدمتتان عرض کنم بردام نمیشه که شما اتفاقات این چند ماه داستان کنید و به سلیقه خودتون بصورت کلی رو شعر من سوار کنید البته که که این حق شمای مخاطب برداشت و تاویل خودتون داشته باشید ولی اینقدر بصورت کلی میتونستی یرا هر بخش از نوشته خودتون فکت بیارید از شعر مثلن مظلوم نمایی واقعا اینجور نیست سیر طبیعی شعر اتفاقن بر می گرده انتهای شعر به همون آغار بله مسله در مورد زنان هم میشه گفته یه نگاهی داشته ولی فقط این نبوده الان این نقد شما بیشتر متهم کردن من و محکوم کردن شعر من کاملن اجتماعی حالا یه جاهایی شما بهش حساس شدید محض مثال ابتدای شعر دخترک برای دادن خبری میره روی چارپایه و می کوبه به پنجره من وشما نه اونی که شما برداشتتون و در ادامه هم همین کجا من صحبت از حاکمیت کردم داستان اگه این جور بخوای ببینی کاملن فلسفی به نظرم عمیق تر از تین صحبتها و این دولتهاست که امدن و رفتن ولی این مصائب بوده دقت کن برا همین عرض کردم بیانیه سیاسی خطاب کردنش یه ظلمی به این شعر به موضوعی که ازش صحبت می کنه مشکل شما از اونجا شروع میشه که خودتون به یه سمتی می برید و گروه مقابل در موضعی هم باشه رد می کنید این مسله در چپ و راست حاکمیت صحبتش هست کلی بگم این نوشتن به هر شعری فقط درست کردن حاشیه هست ولی با همه این تفاسیر این حق مخاطب برداشت خودش بکن ولی نه اینکه برداشت خودش تحمیل کنه ممنون که امدی ونوشتی ببخشید در موقعیت مناسبی نیستم نشد با تمرکز بنویسم 🌺🌺🌺  جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۱۴:۲۳
درود جناب حسنلو عزیزشعر تان را خواندم سروده‌ای اعتراضی که سیر صعود و فرود شعر عالی بود و تصاویرش هم جالب اما مطلبی حدودا چهار روز پیش در یکی از کلان شهرهای بزرگ باید به مطب دکتری در بالا شهر می‌رفتیم در خیابان به صحنه‌هایی قابل تامل برخوردم ، گرگهایی که معصومیت مظلوم کم‌سن و سال ها را با طعمه‌ی واژه و شیرینی سخن می‌دریدند باورم میشد که وجدان درد و افسوسم شدیداخمیر همچنین هیچ کدام روسری بر سر نداشته و از این صحنه تا دلت بخواد زیاد بود از آنجا که با خانواده بودم تصمیم گرفتیم تا باچند نفر از انهاحرف بزنم اما بماند که چه گفتیم و چه شد ولی چیز که برایم مهم اینکه هیچکدام دغدغه ی فقر و حتی در چشم انداز نگاهشان نبود و نمی‌گنجید البته صحنه مخالفش هم اتفاق افتاد زیرا ما برای زیارت به قسمت پایین شهر هم رفتیم و تصاویر کاملا متضاد، در چهره اینجا فقر را می‌توانستم ببینم اما چیزهای دیگری هم می‌دیدم که آرامش دهنده بود از آنجایی که درد را به خوبی می‌شناسید و قلم توانایی هم دارید نمیدانم با خواندن شعرتان سر قصه‌ی اتفاق چند روز پیش ما هم باز شد که البته باید ببخشید پاینده باشید و سربلند جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۲۱:۴۱
جناب استاد حسنلو با سلام و ارادت مجدد،ضمن عذرخواهی نظر حضرتعالی را می‌پذیرم که گاه بیان منظور با صراحت خارج از عرف صورت میگیرد با اینکه هرگز قصد شکستن حرمتها را نداشته و همواره تلاش کرده ام جایگاه رفیع ادیبان و فرهیختگانی چون جنابعالی از گزند مصون بماند اگر در کلام حقیر خبط و خطایی مشاهده کردید بر من ببخشایید. قطعا تذکر و راهنمایی های شما و دوستان گرامی در برطرف کردن این ضعف موثر و کمک حال خواهند بود. پایدار باشید🌷  جمعه ۱۶ دی ۱۴۰۱ ۲۲:۴۲
درود و عرض ادب و ارادت استاد بزرگوار شعری زیبا و درخور تمجید بود باید روی بند بندش تفکر کرد و گریست درود بر قلم متعهد و زیبا نگارتان
 دوشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۱ ۰۸:۰۱
سلام و احتراماین شعر تصویر دردی ست در آینه ی دردمند انعکاس درد در درد فقط درد را بیشتر میکند هنر این اثر فاخر در پرداخت به درون مایه های درد است که روزگار با اعضاء و جوارح آن را لمس میکند و رسالت یک شاعر خوب ، همین ست درد را با ایماژهای زخمی بنالد درود بر شما جناب استاد حسنلو گرامی زنده باشید به مهر درود هااا 
 دوشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۱ ۱۵:۱۷
سلام استاد گرامی ماندگار باشد قلم شما🌺🙏 خداوند به وجود شما برکت بسیار دهد  چهارشنبه ۲۱ دی ۱۴۰۱ ۱۸:۰۲
درود بر شما بزرگوار بسیار عالی و دلنشین قابل تامل و تاثیرگذار دستمریزاد
 پنجشنبه ۲۲ دی ۱۴۰۱ ۱۶:۲۴
درود و عرض ادب دوست مهرایینزندگیتان سرشار از نم‌نم باران نغمه خوان عشق به امید آزادی
 يکشنبه ۲۵ دی ۱۴۰۱ ۱۳:۱۶
درودها بر ادیب. استاد گرانقدر جناب حسنلو...عمق احساسات شما از یک جامعه بشدت بی‌رحم و خودکامه و در سویی دیگر اوج مظلومیت و عصمت مردم مظلوم و بی دفاع در اشعارتان بخوبی مشهود است...سروده های شما سرشار از هنرِ نظم و حقیقت و بی باکیست..بند بند اشعارتان تجلی اصوات فروخورده شده مظلومیتهایی است که در سیاه چاله های ظلم و تعصبهایِ کورکورانه و مادی گرایی و جهالت محبوسند...و امیدی که در اشعارتان ندای حقیقت و تجلی نور را نوید میدهد ستودنی است... برایتان شادی را خواستارم... بدرخشید به حقیقت... شاد باشید...
 جمعه ۷ بهمن ۱۴۰۱ ۰۷:۳۳
باسلام ودرودوافرنبض قلب و قلمت سبز، سبز زیباست نقش شیوای قلم، طلاست جوهرکلک واندیشه پاکتان در پناه ایزد منان لحظه هاغرق درآرامش روزتان نیک بادا. طبع‌تان مانا ونویسا 🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳 🌺🌺🌺🌺🌺🌺💐💐💐💐💐💐  جمعه ۷ بهمن ۱۴۰۱ ۲۰:۰۵
دورد برشما استاد عزیز زیبابود جذاب بود🌺🌺🌺🌺
 شنبه ۸ بهمن ۱۴۰۱ ۰۷:۰۰
درود بر شنا وقلم زرنگارتان استادسپیدی زیبا خواندم و پر درد آفرین بر قلم شما موید باشید ودر نگاه نور  شنبه ۸ بهمن ۱۴۰۱ ۲۲:۱۲
درود استاد حسنلو
 يکشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ ۱۳:۳۵
چقدر زیبا دستمریزاد جناب حسنلو زندگی از جایی به بعد گهواره یِ خوبی نیست رد شعرتان ماندگار 🕊🌱 يکشنبه ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ ۱۸:۱۵
🌸🌸🌸🌸🌸
جمعه ۲۶ اسفند ۱۴۰۱ ۲۳:۲۴
باسلام عرض ادب درود برشما جـوهر قلم زنـدگی شما را با زيباتـريـن شكل. درتصوير شكوه، بــالندگی و كـاميابی بـا نـاب ترين رنگ ها. درفراسوی همه نـورها و نيكي ها و خوبی ها و شادمانی هر روزتان را طالبم. همراه شادی ونشاط جـــاری بــــاشد. و هماهنگ با نظم هستی اتفاق بیفتاد . 🍀🍀🍀🍀🍀 🌸🌸🌸🌸 🍃🍃🍃🍃  يکشنبه ۱۱ دی ۱۴۰۱ ۰۸:۵۳
نمی دانم اگر مرگ بیاید، اول گلویَم را می‌فشارد یا دلم را...بچه که بودم، خیلی از شب‌های محرم، با مادرم به جلساتِ روضه‌خوانی می‌رفتم! و همیشه بهت‌زده و با دهانِ باز مانده از تعجب، به زنانی زل می‌زدم که چادرشان را رویِ سَرشان می‌کشیدند و هق هقِ گریه را سر می‌دادند! راستش می ترسیدم و فکر می‌کردم چطور میشود این‌چنین تلخ گریست! حالا می‌فهم چطور میشود به تلخیِ آن زن‌ها- حتی تلخ‌تر از آنها -گریست!اما بی صدا که دیگر دخترکی نترسد آثارتان همیشه زیبا ست موفق باشید استاد
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعره
کاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
||||||||||||||||
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
پژمان بدری
بهروز عسکرزاده
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
شادی بلکامه 
راضیه خضری 
آذردخت شرقی(آذر دخت) 
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
سایه سنگینی بوده .
مهمان شدن در صفحه شعر شما برای شعری غمگین و اجتماعی و دغدغه مند ،
قلبی از جنس سخت میخواهد
و
روحی بدور از احساس
تا نشنود و احساس نکند، چرا که این گونه نوشتن دلِ هر انسانِ آزاده ای را به درد می آورد
ما که شاعریم و حساس.
شعر با سبکی متفاوت از اشعار معمول سپید سروده شده کلمات اضافی آن گرفته نشده و شاید این (کامل نویسی) از اهداف شاعر برای
بهتر به دل نشستن باشد و یا قرار دادن خواننده
در بطن واقعه ...
که هدف از سُرایش بر دل نشستن و تحت تاثیر
قرار دادن مخاطب است
شعر با اطلاع رسانی کودکی ، که به شیشه میزند ، و خبر از واقعه ای تلخ میدهد آغاز میشود
فریاد در گلوی کودک خفه شده و نای فریاد زدن ندارد ...تنها با دست خیس زیر باران می‌تواند
ضربه هایی به شیشه بزند و دیگران را از وقوع حادثه تخل با خبر کند
مادری که از میان گریه ها میدود
.....
اشاره شاعر به (حجاب )مادر ِ از خود بی خود شده، نشان از طرز تفکر های متفاوت و نظر های مختلف دارد
به گفته شاعر ...بی رو سری با سری رها ...
و حالا در موقع حادثه چه کسی به دنبال رعایت حجاب است
شعر با بیان ریز مطلبی، اشاره به بافتن موهای دخترکی از در صبح حادثه میدهد. و
خواننده را از وقوع حادثه ای برای دختر خانواده آگاه میکند...
در ادامه سروده نسبتا طولانی جناب مهدی حسنلو
از ناملایمات زندگی برای یک دختر از نه سالگی به بعد گفته
در این قسمت..
زندگی از جایی به بعد گهواره خوبی نیست
بعد از نه سالگی تا چشم کار میکند مرتعی بی علف است
ناملایمات یک جامعه دستاویزی برای شاعر شده تا سروده ای اجتماعی خلق کند
در ادامه به قسمت عاشقانه سروده می‌رسیم
عاشقانه ای در خون غلت زده
شعر مهدی نوستالژیک به پایان می‌رسد
با یاد و خاطرات تلخ و شیرین روزهای گذشته
به یاد آوردن با (لکنت زبان) نشانه های ترس را
در خواننده القاء میکند.
سروده عاطفی اجتماعی خوبی بود
با آرزوی موفقیت برای شما