دو شعر کوتاه سروش

سروش 1

با دل من، دمی مدارا کن

درد دادی‌‌‌‌؛ خودت مداوا کن

با نگاهت عزیز!

روزگار مرا

زیبا کن!

سروش 2

بید و باد

رود شاد

مرغان‌ از غم آزاد

و از این دست، دشتی مست

مانند جان سرمست

مجنون و وامق و فرهاد

از میِ انوارِ جانان

شیدا، از شادی، حیران

از آبادانی، ويران 

ساغر، از مستی افتاد

رازی (/راضی) از آواز سروش....

شعرسروش: 
شعر کوتاهی که  معمولا این چنین است: دارای سه تا هفت مصراع که همه یا بیش تر آنها همقافیه اند اما مصراع آخرش با بقیه متفاوت است. 
در سروش سعی می شود نگاه و بیان، تازگی داشته باشد. 
ШеъриСурӯш:
Шеъри кӯтохе ки маъмӯлан ӣн чунӣн аст:
дорои 3 то 7 мисроъ ки ҳама ё бештари онҳо ҳамқофияанд
аммо мисроъи охираш бо бақия мутафовит аст. 
Дар СУРӮШ
саъй мешавад нигоҳ ва баён тозигӣ дошта бошад. 

مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش 
мактаби адабии нӯргаройӣ 
Шеъри Пешрав 
Шеьри СУРӮШ