سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 5 آذر 1403
  • روز بسيج مستضعفين، تشكيل بسيج مستضعفين به فرمان حضرت امام خميني -ره-، 1358 هـ ش
24 جمادى الأولى 1446
    Monday 25 Nov 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      دوشنبه ۵ آذر

      رطب نیستند

      شعری از

      بهمن بیدقی

       از دفتر شعرناب نوع شعر آزاد
      ارسال شده در تاریخ يکشنبه ۲۷ آذر ۱۴۰۱ ۰۷:۴۹ شماره ثبت ۱۱۵۸۲۹
        بازدید : ۱۳۳   |    نظرات : ۲
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر بهمن بیدقی

      رطب نیستند
       
      روزی چشمی زوم کرد ، به مژگانی بسانِ ناوکی
      بهرِ او مِعری سرود ، با واژه های آبَکی
      شب و روزش را به باد داد ،
      درکنارِ مدرسه ی دخترانه
      اغلب ، کمین کرده در، قارقارَکی
       
      او برای او که بال نبود ، او را بَرَد به آسمان
      اما در رؤیایش او بود ، همچون یک بالِریَن ، با بالَکی
       
      حال کردن بهرِ او بود یک مجموعه ای ، از حالَکی
      حتی یک فحش و نگاه بس بود برایش ،
      شب و روزش را مصفا میکرد
      دیوانه پُر است ، روی این خاکین کُره
      یارو ناتوان است ازتهیه ی عشق ، بقدرِ چند خروار،
      راضی میشود ، به چارَکی
      یارو ناتوان است ، ازتهیه ی گُل ، بقدرِ چند شاخه ،
      " از بس که گران است "
      راضی میشود ، به خارَکی
       
      مورد ، صورتش زرد و گُلی بود ، همچونان زالزالکی
      عاشق ، اینگونه ست دیگر
      سخت بود برایش که نگاهش را کَنَد از مژگان
      زچشم انداخته بود ،
      آن بقدرِ تاپاله درصورتِ زشتش ، سالَکی
      گرچه آن صاحبِ مژگان ، سانسور میکرد اغلب آنرا ،
      بخصوص به وقتِ سرما ، به لطفِ شالَکی
       
      امان ازعشقهای خامِ این ، جوانهای همه خام
      که نیست ماوراء ، به انتخابشان مدِنظر
      چشمشان که از حُسنی پُر میشود ،
      چشم بر دنیایی ازنقص ، می بندند
      گاهی از حماقت ها پُر میشوند
      گرچه سالَکش ، میتوانست نقص نباشد درقبالِ حُسنِ سلوک
      اما آن عاشقِ خام ، معیارش که رفتارش نبود
      خدا دوستی اش نبود
      تقوایش نبود و کاش بود
      امان ، از این جوانها که رطب نیستند
      هستند ، مثلِ خرما کالَکی
       
      بهمن بیدقی 1401/9/19
      ۰
      اشتراک گذاری این شعر
      ۴ شاعر این شعر را خوانده اند

      بهمن بیدقی

       ،

      محمد باقر تسلی

       ،

      طوبی آهنگران

       ،

      سید هادی محمدی

      نقدها و نظرات
      طوبی آهنگران
      طوبی آهنگران
      دوشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۱ ۱۴:۲۷
      سلام جناب بیدقی
      احسنت بر شما بزرگوار بسیار عالی
      بهمن بیدقی
      بهمن بیدقی
      دوشنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۱ ۱۵:۴۲
      با سلام و عرض احترام بزرگوار
      بینهایت سپاسگزارم از شما
      شاد باشید و سلامت
      ارسال پاسخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۶ ساعت پیش       زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
      ۲۲ ساعت پیش       مهرداد مانا مهرداد مانا
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۴ روز پیش       طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۵ روز پیش       محمد رضا خوشرو (مریخ) محمد رضا خوشرو (مریخ)
      ۵ روز پیش       علی نظری سرمازه علی نظری سرمازه
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      نادر امینی (امین)

      مخدرگر شفا می داد خود شفا بخش خودش می بود مقصر آنکسی بودست مخدررا شفا دانست
      ساسان نجفی(سراب)

      نیست جز عشق خالق هستی نام و نشان دلم
      میر حسین سعیدی

      مست از فدا نمودن سر را جدا نمودن ااا بر سر نیزه رفتن عشق از خدا ستودن ااا اشاره به حدیث قدسی من عشقنی عشقته وااا ن
      نادر امینی (امین)

      من از آنروز دیوانه لایعقل بشدم روی ماه توبدیدم سوی میخانه شدم تن وجان را برهیدم به فراموشی دل بشکستم دل خودرا سوی میخانه شدم بدر میخانه رسیدم همه دیدم مدهوش زخود وبیخودی اکنون برستم به نهانخانه شدم درنهانخانه نیافتم جز سرگشتگی روح وروان وزنهانخانه شتابان سوی بتخانه شدم چو نهانخانه و بتخانه ومیخانه همه بی روح بدیدم یکسره سوی ازل تاختم و سوخته هشیار شدم
      میر حسین سعیدی

      ما سر ز تن و دل ز جهان رسته و مستیم ااا بر زلف چلیپا دل خود بسته شکستیم ااا نزدیک دل شکسته شد منزل آن یار ااا در دل دل خود شکسته هستیم

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      1