من یک شاعرم

تو مدام بمن گوشزد کن که علم ثابت کرده که جسمی خشن و سخت در دل صدف باعث میشود مروارید تشکیل شود اما من هنوز هم باور دارم اشک فرشته ای که به صورت باران در آمده در دل صدف لولو میشود ،تو هزار بار تاکید کن که عاشقی ،دلتنگی و جدایی میاورد اما من بارها بتو میگویم که اگر جدایی و دلتنگی نبود هیچ دیوانی و کتاب شعری سروده نمی شد ،هر روز مرا به جلسات روانشناسی و انگیزشی ببر اما دل من پای گلستان و سخنان شیرین حضرت سعدیست که در طاقچه خانه گذاشته شده،خانه های ثروتمندان را نشانم بده و از آن ها و خوشبختی و سفرهایشان تعریف کن اما من گرمی آن سفره ای را دوست دارم که تنها داراییشان عشق و امید است،پرنده های خوش آواز در قفس را نشانم بده اما دلم پای یاکریم های آزاد در اطلسی شیراز است.آری قبل از من میلیاردها انسان و بعد از من هم همینطور آمدند و خواهند آمد اما من نمیتوانم واقعیت این دنیا را که آهن و اقتصاد است بپذیرم من یک شاعرم و در برزخ این مادیات برای خودم پردیس کوچکی ساخته ام لباس های قدیمی ام را با عشق اتو میکنم و خودکار به آخر رسیده ام را با هزاران رویا بر کاغذ می رقصانم ،دلتنگی ها و غم ها و شادی ها و هزاران حس دیگر برای من قطعات پازلی هستند که با کنار هم گذاشتنشان غزلی بسرایم شاید عاشقی بخواند و برای معشوقه اش بفرستد ،برای یک شاعر قدرت مورچه مهم نیست علاقه اش به لانه و وطنش مهم است درندگی شیر مهم نیست جسارتش و ایستادگی اش مهم است،من هیچگاه سرو را با هزاران باغ پر ثمر عوض نمیکنم و هر کشتی و قطاری و هواپیمایی که میبینم میگویم کاش دلداری به دلداده ای برسد و هر مرگی را دیدار واقعی با یزدان میدانم..شاید جرعه ای می بنوشم اما همانند دیگران بسلامتی نمیگویم و در زیر زبانم توبه میگویم شاید زندگی ام روی آب باشد اما این را نعمتی میدانم آری من یک شاعرم که جهان را از دیدگاه بزرگانی چون رودکی و سنایی میبینم