دیوانگی...

برگ خسته و پژمرده
در انتظار آبی در بیابان...
مادرِ در انتظارِ برگشتِ فرزندِ کشته‌اش از جنگ
منم!!!
از فلسفه بیزارم و از واژگان محکم فراری
 هنگام رفتن ،آدم ها..

وسیله می دانند آنها را
غنچه!، چَشم هایت را باز نکن
فردای آن روز با جهانی

 از تاریکی در سایه نور کورسویی

 تو هم می‌نویسی!!!
نبض دستم ...
زنده بودنم را به رویم می‌کِشد
زنده بودن پرنده ای در قفس تاریک
منم!!!
 از تاریکی گریزانم و شمع را هدف دارم
 در تاریکی با فانوس کهنه‌ای در دَست
مثل ابر بهاری با گلویی گرفته از بغض و
مغرور از باریدن...
منم!!!
ظلم ظالمی به فقیر
پسری تکیه داده به دیوار نگهبانی
غافل از دشمن و در یاد چشم‌های دور
منم!!!
برگ زرد پاییزی افتاده در زیر پا
کلمات درد آور چه زیبا شعر می‌شوند!
من دیوانه ام...!!!

 

ساسان مردوخی