نگران

سلام و عرض ادب جناب راوی بزرگوار
زیبا سرودید.
گرچه زبان شعرتان دل نشین تر شده است، اما به زعم حقیر، این اثر، سلاست آثار قبلی تان را ندارد.
در این خصوص دو مورد را تقدیم می کنم:
1- بهره گیری از علائم نگارشی، در همه حال به مخاطب کمک می کند. خواه نامه ای اداری باشد و خواه شعری فاخر.
2- حذف حروف اضافه باعث می شود که بلاغت بیان تحت تأثیر قرار گیرد. البته گفته شده است که در شعر، هرچه از حروف اضافه، کمتر استفاده شود، قوی تر خواهد بود. در این خصوص نیز دو نکته عرض می کنم:
2.1- این نظر مورد توافق اهالی ادب نمی باشد و موضوعی اختلافی است.
2.2- حتی اگر اجماع بر این نظر هم صورت گیرد، باز هم مقصود این است که نحوه چینش واژگان به شکلی باشد که «نیازی به استفاده از حروف اضافه نباشد».
اما اگر این اتفاق صورت نگرفته، حروف اضافه حذف شوند، منجر به ضعف تألیف خواهد شد.

در پایان این نکته را عرض کنم که حقیر به واسطه شناخت زبان شعری جنابعالی، می توانم تصاویر زیبای مد نظرتان را مجسّم کنم.
برای مثال، مصراع مطلع شعرتان!
نگرانی از دیدن میخانه خالی بسیار غم انگیز و دل انگیز است.

عفو بفرمایید.