دل پائیزی

"دل پائیزی"

چهره زیبای تو در چشم من جامانده است
بعد تو دلداده ات با کوه غمها مانده است

کام من تلخ است بی لبخند شیرینت ولی
یاد تو در خاطرم با طعم حلوا مانده است

گرم بود آغوش تو خورشید مردادی من
در هوایم بی تو حالا سوز سرما مانده است

بعد از آبانی که مهرم از دلت رفت و فقط
در بهارم زردی و خشکی به صحرا مانده است

 رفتی از بالای دریای وجودم ماه من
عکست اما تا ابد در قلب دریا مانده است

ترس دارم که نمکدان دلم را بشکنی
با من این دلشوره تا پایان دنیا مانده است

حسرت پیمانه ای از جام لیلا همچنان
بر دل بیچاره ی مجنون تنها مانده است

خط زدم اسم تو را از واژگان این غزل

در خیال آدم اما نام حوا مانده است