در تبلور اندیشه

ببخشای اگر من هنر در شکستن ندارم ...............................گذشتن ز عهد و ز پیمان ندانم
به علم و ادب من سپردم دلم را.........................................نفیس تر ز این دُر، دگر من نیابم
ز هر ریسمان، می شود رشته ای ساخت......................و لیک تار خویش را ز هر سوز نسازم
که هر نای نوایی است که بر دل نشیند..................................ولی من خودم را به سودا نبازم
به تنها سپردن دلا کرده ای خو..........................................به جز نور مهتاب چراغی نخواهم