رهایم کن

رهایم کن که در گوشه ی این شهر بمیرم
به دور از تو و دستانِ تو آرام بمیرم 
بگذار که در تنهایی و خلوت خویشم 
به یاد خنده ات خرسند و آرام بمیرم
سخت است کمی بی تو برایم گذراندن
رهایم کن که در فکرِ تو صدبار بمیرم
چقدر دلتنگِ گرمای نفس‌های تو ام حال
ولی باید کنار جویی ، دلسرد بمیرم
اگر بودی تو شاید دست من را میگرفتی
رهایم کردی تا بی دست هایت سخت بمیرم
 بجز جانِ دلم چه از دهان دل شنیدی؟
به تاوان محبتم در این حال بمیرم؟
کاش محمد گفتنت دور از خیال خویش باشد
ور نه تنها آرزویم است یکباره بمیرم
دلم میخواست در آغوشت بگیرم قبل مرگم
در آغوشم بگیر از دور ، می‌خواهم بمیرم ..