نمای ریش

نمای ریش تو گر ریشه داشت، نیش نبود!
جواب خنده ی عشق، دوصد ریش نبود! 
گمان مبر که گر بر مسندی، مانی!
 کف به دریا نشسته حبابی بیش نبود!
چهل گذشت و رهی به حق نیافت عمرم
عمری که عرض نداشت و  طولش بیش نبود
میان مردمی به ظاهر همدلم اما
دریغ و درد زان همه یکی هم کیش نبود
به ذره بین میان مدعیان طریق گشتم 
به خود قسم زآن همه یکی درویش نبود
امان ز روزی که ز چهره  پرده ها افتد
میان این همه گرگ یکی میش نبود