همه ترسم تو شدی

بیهوده نفس رفت طی چندی که گذشت
بیهوده نبود هر نفسم بعد امدنت
بهر تو بحر شد این بر برهوت
بعد تو این دل من بی سکاندار نبود
میفشارد دل من این دل تو 
وقتی به اغوش تو ام
‌گویی زندان قلبم تا به وقت امدنت
قفل ها را همه در هم میشکند
سعی بر این بود که عاشق نشوم
مگر دل بتواند به تو باز دل ندهد؟!
محدود شدم به همین چند کلمه
به تو که فکر کنم،عقل به بند امده است
تو انتخاب دلی و از دل برامدی
پس دیوانه نخوان من را
تو خود دلیل این دیوانگی ای
مجنون به لیلی مینازد و من هم به تو
اما میدانی فرق چیست؟!
او دیوانه بود از عشق لیلی
من دیوانه کردم عالمی را از عشق تو
گویند از هر چه ترسی به سرت می اید
همه ترسم تو شدی،به سرم زود بیا