🧡 سایبان عشق 🧡

سلام و عرض ادب خدمت همگی .
به چند مطلب که استاد قنبر پور اشاره کردند و
ویرایش استاد کوهواره .و همچنین سوالات دیگر در خدمت اساتید ارجمند هستم .
با اجازه صلاح بود با تیک نقد باشد .
ابتدا که سطح شعری شعر ناب چنان بالاست که حتما باید بنده سطح سواد و شعر خود را ارتقاء بخشم تا به جمع نزدیک تر شوم . در این مورد که شکی نیست .
محمد عزیزم در مورد اصلاحیه استاد کوهواره اشاره ای کردند .
در واقع اگر ریز بینانه نگاهی کنیم،
استاد جاهایی را که ایراد وزنی داشت....(مشخص کردند ). و جای خالی را پرکردند که به صورت پیشنهاد بود کما اینکه می شود کلمه ی مناسب تری قرار داد با صحبت استاد قنبر پور موافقم در مورد کلمه ی (نَظّاره ) خُب ایشان
(استاد کوهواره )می‌خواستند مصرع حفظ شود و فقط کلمه ی مشکل دار ِ مصرع من را نشانه گرفتند و پیشنهاد شان کلمه ی (نظّاره )بود و فقط پیشنهاد مسلماً پیشنهاد است و می‌تواند این کلمه نباشد .

.
در مورد کلمه (چمچاره ) ....
مشکلی به وجود آمده گویند چه کنم .....
کسی که برایش راهی نمانده گویند چه کنم ....
چمچاره کن که در تداول عامه به کار نشدنی است که گویند چه کنم چمچاره کنم ....
ویا چمچاره کن .
((من نمی‌دانستم بی ادبی است ))
آیا به نظر شما چمچاره بی ادبی است

در ادامه من کمی در مورد شعر بنویسم .
البته شعر باید خود گویا باشد که اگر نیست به شاعرش بر می‌گردد و لول پایین کار او .
که من باشم .

شعر با( نبودی) آغاز می‌شود.
شعر از شخصِ از دست رفته ای می‌گوید .
و از شخصی که بر سر مزار همسر از دست رفته ی خود رفته، و بر سر مزارش صحبت هایی را با او انجام میدهد میگوید .

و خواننده را از نبودن شخص دومی با خبر می‌کند

نبودی با خیالت چاره کردم
بقای عشق را چمچاره کردم
دو دفترخاطره از تو نوشتم
خیال و ذهنم و آواره کردم

نبودی با خیال و خاطراتت زندگی کردم و باقی ی عشق مان را با خاطراتت چمچاره کردم که معنی ی چمچاره توضیح داده شد ) دو دفتر خاطره از تو نوشتم و ذهن خودم را آواره ی کردم

برای با تو بودن می سرودم
بنام عشق تا شاعری بود
بدامِ چوبک واژه گرفتار
لغت واژه هایم ظاهری بود

شعر های من برای با تو بودن سروده شده بودند و برای عشق مان با شاعری من که در واژه های اشعارم گرفتار شده بودم و واژه‌هایم تماما ظاهری بودند
‌

تو لطفی کن مرا راهی نشان ده
شب و روزم زِ تو مغرور بوده
شفاعت کن به شبهایم به بختم
که روزم گه زِ شب معذور بوده

به من راهی نشان بده (همسرم) شب و روزم با تو مغرور بوده اند که حالا که نیستی گاهی روزم شب ندارد . و .شب هایم از من گرفته شده اند

به سامانی نبوده این دو روزم
جوانی ام برفت و پیر گشتم
نشستم کنج عزلت برگزیدم
به تقدیرم نوشتم سیر گشتم

سامان نداشته این دو روز زندگانی ام جوانیم رفتند و پیر شده ام . گوشه کار شدم از فراغ نبودنت و برای سرنوشتم نامه دادم که از زندگی سیر شده ام.

تو زیر سایبان عشق گفتی
علاج عشق را عاشق بداند
تو عاشق بودی و من شاعر تو
نشد ما را کسی لایق بداند

وقتی زیر سایبان عشق بودیم به من گفتی عشق علاجی دارد و درمانش کسی است که عاشق او باشد و تو یی عشق من . تو عاشق من بودی و من شاعر تو که این شاعری لیاقت تو را نداشت.

به نام نامیِ عشق بفرما
دوای درد من اندازه گردد
قسم دادم تو را امشب به مرگم
که دیدار دو تا مان تازه گردد .

به نام نامی ی عشق درد من را دواکن قسم میدهم تو را جانِ من و یا مرگِ من امشب کاری کاری کن که مجددا ببینمت ( مرگ من را سر برسان )

از استاد قنبر پور که من و ایشان سالهاست دوستان خوبی برای هم هستیم صمیمانه تشکر میکنم . که راهگشای کار من هستند هم صحبت و معلم من هستند و خواهند بود...
از استاد کوهواره صمیمانه تشکر میکنم .
و پیشنهادهای شان را بر دیده منت میپذیرم.
که همیشه جدای کمک به بنده در اشعارم.
در نامه های خصوصی که برای ایشان ارسال میکنم همیشه کوه صبوری برای من و خانواده من بودند.
در نامه هایی که برای استاد ساعت دوازده شب میفرستم از دل و جان راهنمایی برای من هستند و من خجالت زده ی ایشانم.

با سلام بر اهالی شعر ناب
و جناب خوشروی عزیز

شعری را دیروز از قلمتان خواندم و دوست داشتم باهم بحث کنیم چون شرایط برای مباحث فنی و شعری زمانی محیاست که هم شاعر و هم خواننده بپذیرند که تمام تبادلات منتهی به خروجی مفید میشود هم برای خود و هم برای ناظران و چه کسی بهتر و صبور تر از شما‌ جناب خوشروی عزیز
اولا یک تشکر و دلخوری تومان و مختصر از خانم حسین زاده عزیز و مهربان بابت زحمتی که برای ویرایش کشیدند اما نه تنها شعر بهتر نشدمتاسفانه ضعف تالیف و زیبایی اندک ان هم مختل شد و این رویه در چند شعر سپید و کلاسیک دیگری هم سابقا انجام شده بود و با احترام بینهایت که به شخص ایشان دارم از ایشان درخواست دارم در نقد و ویرایش کمی عجله نکنند چون میدانیم که خیلی ها برای یادگیری می ایند و قطعا کار پسندیده ای نخواهد بود اگر راه غلط را هرچند ناخواسته و سهوی به نوجویان نشان دهیم مثلا در ویرایش شما اورده اید(نظّاره) .. یعنی چه؟ خیال و ذهن..یکی از این ها حشواست به نام عشق تا که شاعری بود؟ لغت هایم بدور از ظاهری بود؟ به نام نامی عشقت بفرما؟ واقعا من شخصا متوجه هیچکدام نشدم و صد البته میدانم تلاش و زحمت شما بیشتر برای بهبود اوضاع وزن شعر بود اما وقتی مخاطبی به منتقد اعتماد میکند رسالت ان منتقد سنگین تر میشود و دقت، توجه، ظرافت و حساسیت، هم باید در نقد باشد چه در بُعد وزنی چه تالیف چه ساختار کلی شعر

اما سخنی با شاعر دوست داشتنی جناب خوشرو جان خوش سیرت بعد از مدت طولانی که کنار هم در دنیای شعر سیر و غور میکنیم چه از لحاظ بافت شعری و موسیقی و وزن و دایره واژگان و تالیف و ساختار و کشف و شهود انتظار بیشتری از شما می رود البته صداقت موجود در شعرتان را دوست داشتم و اما برای شعر کافی نیست و انتظارم خیلی بالاتر از این هاست
اولا استفاده از واژه ی چمچاره در شعر شما منطقی و زیبا نیست چون هم واژه ایست عامیانه و هم خارج از شان ادبی و این اتفاق در مصراع های بعدی به نوعی دیگر از ضعف ساختاری و تالیفی همراه بود یعنی تا بند چهارم شعر دچار لغزش های عدیده ای است اما در بند پنجم فضا بهتر میشود تلاطم وزنی و تالیفی از بین میرود شعر ارام و خوب و زیبا میشود که خوانتده حسرت میخورد که ای کاش از ابتدا همینگونه خوب و لطیف نوشته میشدو اصلا کاش کل شعر جناب خوشرو همین دوبیتی بود ولاغیر
بنداخر هم مشکلات قبلی را دارد که قطعا نشان از بدون ویرایش و تراشکاری بودن شعر است
خلاصه با عشق و علاقه بینهایتی که به شخص شما دارم امیدوارم جسارتم را بخشیده باشیدو همه حرفم را به پای ارادتم به خودتان بگذاربد و انشالله اشعار زیباتر و قوی تری از شما در ادامه بخوانم و همچنین راه نمایی بهتر از صاحب نظران و منتقدین
در این روزهای تاریک که شب و روزش برای مردمان سرزمینم تفاوتی ندارد ارزوی بهترین ها دارم و روزهای روشن

یاحق ❤❤❤