آغوش

آغوش...

معنای لغوی اش را نمیدانم
اینکه چه کسی اول بار آ نرا بر زبان آورد هم نمیدانم...
اما سرش سلامت
شاهکاری بپاکرده است میان اقیانوس واژه ها
واژه ای ست فارسی، کردی، ترکی، گیلکی یاهر جای دیگر نمیدانم!
اما خوب میدانم جغرافیاییست که آرامش مطلق است و نور محض
جاییست که زمان در آن متوقف می شود
و بوی تمام گل های بهشتی را می دهد
به نرمی حریر و دیبا و پر قو
جاییست که کسی را که شبانه روز میخواندی می یابی
مکانیست آسمانی که نتیجه تمام دعاهای زیر لب است
جاییست فرا زمینی پر از سیاهی سرمه های چشم های بهشتی روی لباست
و سرخی لب های اناری روی لب های ترک خورده از ذکر
 یارم یارم...