۲ بامداد

جز دو چراغِ چشم من ، در این مسیر هیچ ک نیست 
پیاده میروم همان ، مسیری جز هیچ ک نیست
قلب من از خیال شب چه شاعرانه می‌تپد
در فکر بی صاحب من جز فکره تو ، هیچ که نیست 
شب با همه تاریکی اش ، قلبم از آن تاریک تر است
در آسمان قلب من ، جز ظلمات ،هیچ که نیست 
خنده از روی غم و حال بدم عاشق توست 
بر روی لب های دلم ، جز طعمِ زهر ، هیچ که نیست 
گفتا که او عاشق تر است :) گوید که می‌خواهد مرا 
گفتم ببین در قلب من ، جز فکره تو ، هیچ که نیست :
اشگ می‌چکد از روحِ من ، مرگ می بیند مرا
صدبار میمیرم ولی ، در قلب تو ،هیچ ک نیست 
فریار ولی بیزار از عشق ، فریاد میزنم ، چرا؟
در این کویر بی علف ، جز فکر آب ، هیچ که نیست