چلٓه ی عمر

عمر‌ از چلّه گذشت و رسید این اخبار
                              چله دیگر کشیده، کمانِ روزگار
راه در گوشِ دو پایم سخن می گوید 
                    تا که کوتاه شود راه و سبک تر این بار
دل، کودک صفت و مست و گریزان هرجا
                  عقل، دل بسته به راهی سنگلاخ و پر خار
دست، چنگ زده دامنِ ابر خالی
                       چشم، حیرت زده ی حلقه دود سیگار
کم کَمَک بال گشایم، برهم از رویا
                        بجهم از سر دیوار و  رسم  به دیدار
زلف بر باد‌ دهم، چشم خمار و شیفته
                 دست در بال فرشته، تو طبیب و من بیمار!