خدا شناسی

منزل نگر ای دوست که درانس خیالت
مستانه خوشم یا به جنون مست جمالت
بردل چه نمادم که شدم عاجل از ان روز
در  سر همه افکار همی گِرد مکانت(کعبه)
درهست شدم بودونبودم زچه هستی
گشتم به خفاصدکه کجا بودِ نشانت
گفتندمراجمله،عدم لیک که اینجاست
 لکن نتوان دید و نگنجد به خیالت 
زاهد همه گفتا برِ زُهد است عیاری
عارف به نگه گفت که عرفان به عیارت
خادم همه جویاکه دمی نیک سراغی
دیدم که به یک لقمه طَعَم گفتِ سراغت
عاشق که یقین فارغ از احوال به رویا
گفتا که به معشوق تورا دیده گذارت
ان صیدکه در دام پریشان شده جانش
گویا که چنین دیده، تو صیاد زِیارت 
افتاده بدرداز دل و جان درغم کامش
مَیٌِز که در ان حال وُرا بودِ قرارت
کافرکه ندانسته که ای یاکه،خودش نیز
دیدم به عمل خوب نشان داده مقامت(انسانیت)
هردانه درونش چو جهان نظموهویدا
خاصیتِ غایت که طریقش زِچه آیت؟
در دینو و مذاهب که هزاران همه غوغا
بر نام چه بسیار مهین عالِمِ نامت
گویا که یقین هست تماماً همه صالح
آتش به من اخر، همه خوبان به جنانت
من مست نی ام گشته تحیر همه بودم
گشتم همه جا بودیو اما نه که کارت
شاید که نبودم به خودی نیکْ عَمالم
لکن زخدا نور و خرد حکمِ لیاقت
از فیضِ خدا خلق همه در پی رحمت
در جمع بدین وصف عمل فعلِ خیانت
در خود زخودم بود که دیدم همه نادم
در ظاهر اگر چند یقین از تو و راهت
اندیشه مرا گفت نگه،بین‌که شعوری
ان حس و گمان یا که خداییست برایت
...شعرازسلیمی..