به که گویم

تو نباشی به کنارم غم دوری به که گویم
تو که رفتی نه امیدی نه سروری به که گویم
نه نگاهی که بلرزد دل بی طاقت و سردم
نه کلامی نه صدایی نه حضوری به که گویم
همه دنیای منی ای که نگیری تو سراغی
چه کنم من نکنم گر که صبوری به که گویم
همه شب خواب تو بینم که بیایی به کنارم
شده تاریک وجودم خودِ نوری به که گویم
چه سخن ها که شنیدم به وصالت نرسیدم
 نتوانم تو خداوند غروری به که گویم