فاعل آمدن تویی

دار و ندار من توئی ،بر دل زار من توئی
دارمت ار ،غمت بجان ،ندارم ار ،به تن توئی
شنيده ای كه گفته اند ،شمع و شراب و انجمن
شمع منم ،شراب غم ،شاهد انجمن توئی
گر به هزار شعر خود ،ناله كنم زعمر خويش
شعر مخوان ،ناله نبين ،آخر اين سخن توئی
باز چو بشنویز باغ ،مدح و ترانه ام بدان
دشت توئی،سبزه توئی ،سوسن وياسمن توئی
وه كه چه مي سرايمت بر گل وسنبل و دگر
گويمت اي بهشت جان ،باغ كه نه ،عدن توئی
چون به وصال روی تو ساخته ام چو صد خيال
پل زنم از زمين به ماه كه بدر دائماً توئی
من كه به فعل آمدن ساخته ام هزار ره
سازم اگر که جمله ای،فاعل آمدن توئی
اسم تو چون رود مرا در همه دقايقم
نبض بگيرد اين تنم زو كه دل بدن توئی
به كه به ياد تو مرا الفت و انس وهمدليست
مرهم هر چه زخم تو ،زخم مرا كهن توئی