در کربلای پر بلا بی یار و بی یاور حسین
هل من مبارز میرسید از قوم بی باور حسین
پیمان شکستند کوفیان تا بشکند پیشانی ات
آه از جفای ظالمان تنها شدی آخر حسین
خون شد دل زهرا از آن داغ غریب لاله ها
گلگون به دشت نینوا صدپاره شد اکبر حسین
احمد اگر در کربلا همراهی ات میکرد حسین
بر دست آل هاشمی در بوریا پرپر حسین
تیر سه شعبه می درید از حلق طفل کربلا
آه از وفای کوفیان گریان شده اصغر حسین
در شط خون دست و علم افتاد و مشکی بر زمین
دیدی خجالت می کشید عباس نام آور حسین
سقا فتاد از روی زین شرمنده شد آب فرات
از ناله های مادری وحش زمین مضطر حسین
بر دوش پیغمبر مگر آیا نبودی شه مدام
آخر چرا کشتند تو را آن امت کافر حسین
هذا حسین هذا حسین از دختر شیر خدا
بر زینب غم پرورت در معرکه بنگر حسین
آمد ببوسد روی تو اما رگی را بوسه زد
خون گریه کرده آسمان از ناله ی مادر حسین
قرآن به روی نیزه ای زینب شنید از راس تو
از کوفه تا شام بلا همراه با خواهر حسین
شد تکه تکه پیکرت در ورطه ی اهل ستم
راس ت بریدند از قفا از تیزی خنجر حسین
چرخ و فلک لرزید از این بیداد دونان یا حسین
گویا قیامت شد به پا ای سید و سرور حسین
آه ای غریب نینوا قربان نامت یا حسین
در زیر سم مرکبان ای زاده کوثر حسین
ای رهبر آزادگان تنها و بی لشکر حسین
ای شاه مظلومان حسین ای راس تو انور حسین
آه ای شهید سر جدا ای خون تو خون خدا
بر نوکرت بنما نظر ای شافع محشر حسین
...
یا شهید مظلوم(ع)
...
مهدی بدری(دلسوز)