دایره

سلام محضر جناب آرمین پرهیزکار
ابتدا نکته ای در باب فامیلتان از فضای مجاز بیاورم: این کلمه برخلاف تلفظ بسیاری پرهیزگار با گ درست نیست و پرهیزکار با ک درست است.
جستجویی که حقیر کردم هم در فرهنگهای معتبر ظاهرا نبود گویا اجدادتان به ظرایف ادبی واقف بودند حال اگر اطلاعی دارید که پسوند گار به چه معناست مثلا در خداوندگار و چرا در کنار پرهیز قرار نمی گیرد و اگر قرار بگیرد چه معنایی میدهد متشکر
اما نسبت به اثر در یک بیت تامل کنیم
سهم من صورت زیبای تو از دنیا شد
چه جهان ها که در این دایره درگیر نشد
این بیت را به وجوه متعدده ای میتوان تاویل و یا تفسیر نمود البته حقیر چندان با تفسیر میانه ندارم این دو لغت که قرآنی است را برای دو معنا که در ذهنم هست در نظر می گیرم تفسیر را به معنای آنکه روشن کنیم شاعر چه مدنظر داشت خوب این درباره قرآن که کلام شارع است خوبست و تاویل: من مخاطب در آینه اثر چه میتوانم ببینم چیزهایی که ممکنست مطلقا مدنظر شاعر نباشد بله شاعر تاملاتی داشته که در سرادق شعر به ودیعه نهاده است این رسالت شاعر. ولکن مخاطب را نیز رسالتی است و آن بسط سرادقات شاعر است و نگاه از وجوه متکثره بران سراپرده و در ارتباط وجودی ای که با اثر می یابد و بارشهای قلبی ای که ثواقب سرادق برو رخ می نمایند آن بارقه ها را به ورقه آورد
لغت به لغت باید تامل کرد عجالتا یک لغت را واکاویم سهم:
ترس، بیم، هراس: شمیده من در آن میان باده / ز سهم دیو و بانگ های های او (منوچهری: ۹۳ ).
۱. [جمع: اَسهُم و سُهمان و سهام] (اقتصاد ) بهرۀ هریک از شرکا که در مال یا هزینه مشترک هستند.
۲. (نجوم ) یکی از صورت های فلکی شمالی که دارای پنج ستاره است.
۳. [جمع: سهام] [قدیمی] تیری که با کمان بیندازند.
۴. [قدیمی] تیری که در قرعه کشی به کار ببرند.
ترس، سهام، صورت فلکی، تیر، قرعه و معانی دیگری که در فرهنگها مضبوط است به راستی کدام؟ از من بپرسی همه مگر آنکه سیاق اجازه ندهد مثلا بعید است شاعر نگاه اقتصادی درین بیت داشته باشد ولکن چرا طرد کنیم مگر اقتصاد مرتبط با دنیا نیست؟
چه جهانها احسنت افق را بنگرید چه افراد که زیاد شنیده بودیم این که سطحی است بروید بالاتر جهان هستی هم نه جهانها
زیبا پنداری دنیا و پنداری یعنی چه زیبا در واقع دانی باز نه در حقیقت زیبا بودگی دنیا تبارک الله
صورت اشاره به وجه دارد و سخنها در وجه فراوان و کم گفته شده است
صورت هایی که در دنیا میبینیم دایره ای نیست ولی مگر دایره در کمال اعتدال نیست؟ و مگر کودکان که به فطرت نزدیک ترند صورت انسان را دایره نمی کشند؟ این چاه زنخدان چه چاهیست که بشر را از استوا فاصله داد و او را درگیر برودت قطبی نمود؟
خوب جمع بندی تاویل با خود دوستان...