ی ل د ا

سلام
و آیا عشق مرا در غربت شبانه قبرستان موشی به نام مرگ جویده است.
خاطره روزهای دلباختگی درود

سلام
من دارم از سکوت شب حرف میزنم از سکوتی که از چشمان دخترکی یتیم جوانه می زند .
سپاس

سکوتش را ندیدم.فقط شب بود.

سلام استادم خرسندم از بودنتان

به او که قدم بر میدارد اینگونه صبور وسنی و استوار چگونه میشود به او فرمان ایست داد
سپاس داداش

درود استادم

سلام داداش بودنت صفای قیصر دل خون دلش آکل و ملاحت میم مثل مادر است برآیم .همیشه با صفای بودی نور پدر آسمانی ام ارزانی صداقتت مرد

سلام استاد ممنون که بودی در نبودم .مهربانی ات مانند گرمای کرسی به تاریخ پیوسته مادر بزرگم را میدهد و نجابت کلامت تلخی نبود مادر را
یلدا ی ناتمام صداقتم ممنون
خدا را شکر که هستی

پرانتز باز من دریا ندارم
برای زندگی فردا ندارم
اناری سرخ دارم آی مردم
پرانتز بسته من سارا ندارم

سلام
میان تاریکی
تو را صدا کردم
سکوت بود و نسیم
تمام شب آنجا
کسی تو را صدا میزد
نفس نفس میزد
کسی ز نمیدی
کسی به پا میخواست
ترانه ای غمناک
چون دود بر میخواست
کسی تو را صدا میزد
کسی تو را صدا میزد
کسی که در تو نفس می کشید

راستی سلام

سلام داداش همه ما در میان هزاران امواج در بعد های مختلف سرگردانیم و وقتی طیف نوری چاکرا ی قلبمان ذراتی را از نوع خودش جذب کند دلمان به آنکس ارادت پیدا میکند .برا همین عشق زن و مرد ندارد و گاهی زاهدی شصت ساله شیفته مردی پلاسیده و پابرهنه در ظاهر چون شمس گره میخورد و مولانا خالق مثنوی در زمان سالخوردگی بدون تجربه شعری میشود

مولانا در فراق شمس مثنوی را چنزن آغاز میکند
بشنو از نی چون حکایت میکند وز جداییها شکایت میکند
از نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند ...

سلام
سپاس از حضور عالی همچنین شما

سلام استاد افتخار دادین

سلام
حال مادر کر و لالی را دارم که کودکش را در ازدحام جمعیت گم کرده

سلام
و
آرزو میکنم
از این حال پریشان به صبر و سلامت عبور کنید.

سلام سپاس استاد ممنون

شده در قهوه ات فال کسی باشد که دیگر نیست
و چشمانت به دنبال کسی باشد که دیگر نیست

سلام

تمام شب گریستم برای اناری که از نگاهش خون میچکد

سپاس بانو