سرشک یار

دوسـت دارم کـه نبیـنی غم تــنهایی را 
سر هرکوچه ی حیرت تو صف‌آرایی را 
چشم‌هایت شده باران، رخ ماتم دیده!
بعد اشکت چه کنم سیل تماشـایی را؟
سد دیدار تو را، فاصله پُر خواهد کرد...
کاش لایق بشوم بهر تو شیــدایــی را
آه و افسوس که در عشق تو من بدنامم
کـاش ایـن بــار نبینم شـب رســوایی را
بارها گفتم و من بار دگر خواهم گفت
نشناسـم بـه دلــــم غیر تو مولایی را