(...)من و خاطره

با سلام جناب آزاد.زحمتهای شما در پرسیدن سوالات درست و بجا،کاریست ستودنی و قابل بیان.و من انصافا دوست داشتم این سوالات با زدن تیک نقد،سبز می شد از این جهت بلکه شاید این روشنگری بیشتر به کار آید.باشد که همه ما درس پس دهندگان،نیز هم آموختگان خوبی باشیم.من ابتدا باید خدمت شما از باب قافیه عروضی عرض کنم که این سهم اشعار سپید،موج نو،طرحواره،آزادو ... نیست.بلکه فقط برای اشعار کلاسیک و نیمایی درست و قابل کاربرد و بهره مندیست.سبک و سبک شناسی که علمی نسبتا جدید است ابتدا در حوزه نقد ادبی بود وبعدا با توسعه وظهور زبان شناسی و از زمانی که شیوه های زبان شناسی برای مطالعه سبک شناسی متون ادبی رایج گردید سبک شناسی به حوزه ای مستقل و در عین حال مرتبط با هر دو حوزه نقد ادبی و زبان شناسی بدل گردید.در بررسی سبک شعر، ما با دو رویکرد روبرو هستیم؛ یکی سبک دوره و دیگری سبک شخصی. در این میان شاعر با تشخص خاصی که در شعر خویش به کار میگیرد به نوعی سبک شخصی میرسد که شاعر را از دیگر شاعران متمایز میکند. از آنجا که سبک شناسی ابزاری مفید برای شناسایی هویت انسانی، علمی، ادبی و ایدئولوژیک شاعر است لذا با این عیار وجوه مختلف سبکی اشعار شاعران بهتر سنجیده میشوند. سبک شناسی در چند جهت قابل بررسی است: زبانی، فکری، ادبی و...؛ سبک شناسی در دو سطح ادبی و فکری شاعر میتواند پژوهشگران را در مسیر شناسایی و بررسی و تحلیل اندیشۀ شاعران قرار دهد. با وجود این ،اینگونه اشعار را باید از دیدگاه سبک شناسی ادبی و فکری نگاه کردو به پرداخت نقدی آنها،پرداخت. در اشعارِ سری نامه های من و خاطره(منُ خاطره) سعی بر آن شده بن مایه های فکری مانند نگاه به فلسفه، زن، کودکی و زادگاه ، وطن، مرگ و عشق با بسامد بالایی مورد بهره مندی قرار گیرد و نیز در حوزۀ ادبی از تشبیه، استعار، و تکرار بیشتر از دیگر عناصر ادبی بهره ببرم.از دیگر نگاه های مورد عنایت این تیپ از اشعارم نوستالژی یا غم غربت است که از مباحث مرتبط با روان‌شناسی است که آن را حسرت شیرین و تقابل زمان حال با گذشته‌ها می شود تعریف کرد... نوستالژی و غم غربت در کنار مضامینی نظیر حسرتِ بازگشت به دوران کودکی، یادآوری مهر مادری، یاد وطن و توجه به آداب‌ورسوم و آیین‌های بومی محلی و فرهنگ‌عامه، وقتی در ادبیات در تقابل با زندگی شهرنشینی و یأس و تنهایی جهان مدرن قرار می‌گیرد، برجستگی خاصی به شعر می‌دهد.. از مهم‌ترین ویژگی‌های این اشعارم سعی بر بیان نوستالژیک شعر است.
پیرامون پایان دهی شعر هم،شعر با خواب تمام شده است.خط بعدی جزء شعر نیست .بلکه یک توضیح پیرامون توضیح برای نشر اینگونه آثار است که قصد دارم به امید خدا،نشرشان دهم.یعنی در واقع باید فاصله می دادم آن خط را،که متاسفانه این کار انجام نشده است.
ضمن سپاسمندی برای سوالات نابتان،برای لطف مستدامتان نیز هم،
و دیگر اینکه پاقدمتان به این صفحه
با سپاسمندی