دسته گل آرزوهايم

 درمیان کوچه هایِ شهر رویاهایم

آهسته به راه می افتم

دلم تو را فریاد می کشد

برایت دسته گلی از باغ آرزوهایم می چینم

و به انتظارت انتهای خیابان دلتنگی مینشینم

گلها پژمرده می شوند و رنگ می بازند

اما تو نمی آیی...

بی تو زخمهای مداوم به دلم می ریزد

درد را می نوشم و بغض را آه می کشم

کاش می آمدی تا تن یخ زده ام را

به گرمی دستانت بسپارم

آسمان اینجا بارانیست

آمدی چتری با خود بیاور...

دلتنگي نوشت :  قدر یک دنیا حرف خوب از تو طلبکارم