نساج

با عرض ادب و احترام
خوشبختانه در سایت محترم شاهد حضور شاعرانی هستیم با استعداد، و ترکیبی از اساتید و شاگردان کوشا که بسیاری از این دوستان به صورت حرفه ای در حوزه ی شعر و ادب فعال هستند.
یکی از این عزیزان جناب علی حقیری هستند متولد ۱۳۷۷ که با وجود تنها ۲۶ سال تا کنون ۳ کتاب از مجموعه ی اشعار خود را چاپ کرده اند
کتاب برج حوت(شعر)
کتاب فیل( شعر)
و کتاب عمارت خانم والا( رمان)
که در نوع خود بی نظیر است.
خوشبختانه در سایت شاهد حرکت بسیار زیبایی هستیم که به همت بزرگواران انجام میشود و آن ( چاپ کتاب گروهی) است، که به شاعران این فرصت را میدهد که آثارشان را علاوه بر چاپ و مجوز به ثبت کتابخانه ی ملی نیز برسانند👏👏👏
زبان جناب حقیری در این غزل کلاسیک است و از آن عدول نکرده اند و یکدستی روایت تا به انتها حفظ شده.
با وجود شخصیت کلاسیک اثر ،خوشبختانه دریافت و ادراک معنا به سهولت انجام میگیرد ، چون شاعر از ورود به حوزه ی کمتر ملموس واژه های کهن برای قرن حاضر خودداری کرده و صرفا از الگو و شخصیت کلاسیک در اثر بهره برده است.
نوع ماجرایی که از زبان راوی در این اثر نقل میشود بدلیل کنایه و اعتراض به مطلوب، بنظر برای مخاطب جذاب میرسد.
تخت مخملین،بالشی ز تار طلا،خنده میکنی،گویی به عمر خویش خزانی ندیده ای،بیت ۸ و ۹ و.... نمونه هایی هستند که این کنایه ها و اعتراض ها به معشوق در آن نمایان است.
شیوه ی بازگشت به ابتدایی که در غزل جناب حقیری بکار گرفته شده این معنا را متبادر میکند که وضعیت راوی شعر غیر قابل تغییر و همیشگیست و عاشق صرفا برای تحمل رنجی که میبرد ناچار به گله گذاریست.
عاشقانه های تلخ از این رو با ذائقه ی بنده جور تر است که آنرا به واقعیت اجتماع نزدیک تر حس میکنم.
در مصرع ۱۲ به گمانم
در سرگذشت گنگ جهانم پدیده ای
شاید تغییری مطلوب باشد
غزلی قوی و زیبا خواندم از قلم جناب حقیری عزیز
👏👏👏