دنیا

از روز اَزَل قصّه ی آدم به میان است
چون دغدغه ی مردم ما،گندم ونان است

آنجا که مترسک شده دلداده ی زاغی
چشمان کسی در پی نانی،نگران است

دارایی دنیا همگی در نوسان است
در زیروبم هر نوسان،سود و زیان است

انسانیتت را به قِرانی مفروشی
دردا طمعِ سکّه و زر،آفت جان است

دنیا مَثَل پرده ای از هر دوجهان است
اَندر پس این پرده بسی رازِ نهان است

دل بر ثمر و نِزهَت این باغ نبندی
چون عاقبت سبزه وگل،برگ خزان است

دنیا گذر زورقی از رودِ روان است
دنیا گذر نیک و بد رهگذران است

راهیست به فردا و به مقصد نرسیدند
هرکس به طریقی که در این رَه،گُذران است

سنجیده سخن گوی و دل از آینه مشکن
چون فتنه ی دروان بشر تیغِ زبان است

دنیا غم دلواپسی کهنه درختی ست
در مَهلکه ی تیشه ی هیزم شکنان است


خورشید_میم_الف☀