وجود

درود و ادب.
در ابتدا به قسمت اخر شعر سری میزنیم
روی خوش خورشید .......
با اشاره ای به گرمای خورشید و نور خورشید.
...................... ..................
که تلفیقی از نور و گرما برای هستی هدیه می آورد.
و چنان که در پایان بندی این کوتاهِ
اشاره به
.........هدیه.........
هدیه ای برای جهان هستی و تمامی موجودات آن است.
گفته شده اشاره دارد.
و اما قسمت ابتدایی این سرودهِ
.
.

در این قسمت اشاره شده به این خط

............وجود ندارد..........
تاریکی نور ضعیف شده است
............................................

که اشاره به وجود نداشتن یک چیز یا یک شییء یا هر چیز ممکن برای نیستی دارد
...........
در صورتی که . هست و. وجود داردو چون نور نیست و یا روشنایی برای دیدن آن وجود ندارد بنا به نبودن
آن گذاشته شده.

بنا بر این هرچیز که دیده نشود بنا بر نبودنش نیست.



و ارتباط این دو بخش با.

........برایش.........
به هم رسیده.

که با دید گاه این حقیر در جمع بندی مان

که شاعر این شعر فرمایش کردند.

وجود ندارد
تاریکی نور ضعیف شده است
برایش
روی خوش خورشید
هدیه آورید.

به این معنی می‌رسیم.
وجود دارد.
همان گونه که نام شعر (وجود) است و دیده نمی‌شود چون نور کم شده یا ضعیف شده
برایش
نور خورشید و روشنایی آن را که به همه جهان هدیه می‌دهد آورید.

درود فراوان
زیبا بود.
موفق و مؤید باشید .

سلام بر بانو طاهره حسین زاده ( کوهواره ) و استاد بزرگوار و همچنین اهالی خوب و ارجمند شعر ناب. جا دارد و البته جسارت آمیز است که پای سرودۀ چهار خطی شما مطلبی بنویسم.
جا دارد بخاطر این که بنظر این حقیر اشاره به بزرگترین موضوع و سئوال فلسفه دینی به طور اعم و اسلامی بطور اخص دارد. و حیف است که چنین مرواریدی از دل این صدف بیرون آورده نشود.
جسارت آمیز است بخاطر این که پرداختن به چنین موضوعی اصلا و ابدا در صلاحیت و قابلیت یکی مثل من نیست.
راه چاره این است عرض کنم که این مطالب از خود بنده نبوده و بطور غیر مستقیم ارجاع به بزرگواری خواهم داد که به اندازۀ کافی قابل و قادر به این کار بوده است و بنده اندکی از دانش ایشان را فراگرفته ام اگر بتوانم خوب بیان کنم. اگر هم نتوانستم خود استاد خانم کوهواره مثل مورد متاورس مطالب موثق و صحیح را بیان خواهند نمود .
اصل مطلب اینگونه است که برای راز خلقت جهان دو نظریه متفاوت بیان گردیده است که بنده در ادیان دیگر زیاد وارد نیستم اما در مورد اسلام خودمان می دانم و تقریبا عمومیت دارد و آن بر مبنای علیت استوار است. یعنی این که در جهان هیچ معلولی بدون برخورداری از یک علت قابل ظهور و حدوث نبوده و مخلوق بدون خالق قابل تصور نیست. این طریق استدلال با دو تا سئوال دیگر مواجه می شود که مقوله های علت و معلول و قانون علیت قادر به توضیح آن ها نیست. یکی توضیح علت ازلی که باید بدون علت باشد. و دومی توحید که اصل و مبنای دین مبین اسلام است. یعنی این که ابتدا باید وجودی باشد و موجودات دیگری را خلق کند. در صورتی که توحید تأکید دارد که هر چه در جهان است یکی است و دیگری وجود ندارد.
نظر دوم که از قدرت استدلال متفاوتی برخوردار است در درجۀ نخست، باور به وجودِ واجب الوجود است. این باور نخستین است. یعنی وجودی که همیشه بوده و خواهد بود. مثالی از عالم مادیات بزنیم چیزی شبیه به این که اصل بقای ماده و انرژی بیان می کند. که مقدار ماده و انرژی جهان همواره مقداری ثابت بوده تغییر نمی یابد. فقط از صورتی به صورت دیگر تبدیل می شوند.
یعنی چه؟
یعنی این که این مقدار ثابت ماده و انرژی، همواره بوده و خواهد بود. جهان مادی در کلیت خودش نه به وجود آمده و نه نابود شدنی است.
منتها باور به وجودِ واجب الوجود مطلبی بسیار فراتر از اصل بقای ماده و انرژی بوده و به بیانی، می توان گفت که شامل آن نیز می شود. همانگونه ای که همه چیز را در دنیا اسماء یا نشانه های این واجب الوجود یعنی خدا می دانند.
با این توضیح راز خلقت بصورت فیض بیان می شود.
حال مثال خانم کوهواره که خورشید است به دریافتن این بغرنجی کمک میکند. اگر خورشید را به منبع اصلی نور تشبیه کنیم تابش نور از آن را که بخشی ( یا خود خورشید ) است با فیض می توان مقایسه کرد. هر چقدر این فیض و فیوضات قوی تر و نزدیکتر و بیشتر باشد نور و خاصیت خورشید بودن بیشتر خواهد بود و هر چقدر خاصیت خورشید بودن یا برخورداری از منبع نور کمتر باشد از آن به تاریکی یا ظلمت تعبیر می شود.
انا لله انا الیه راجعون. اگر خورشید تنها منبع نور در جهان بود ( که نیست ) همه نورهایی که از آن ساطع شده بود ( فیض ) بخودش بر می گشت. اما در توضیح کیهانی این اتفاق نمی افتد و خورشید سرد می شود. ولی در مورد خدا او تنها منبع فیض است و غیر از او هیچ نیست. خلقت یعنی این. یعنی آمدن خصلت وجودی واجب الوجود به درجات پائین تر و نمود موجوداتی که به نظر ما گوناگون می رسند در صورتی که همه آن ها از یک ریشه هستند و به همان ریشه نیز باز می گردند.
این مطالب را بنده از نوشته های آیت الله شهید مطهری خوانده ام که دانشمندی والامقام بوده و مطالب خودش را از منابع گوناگون گرد می آورد و بیان می نمود.
بشنو از نی چون حکایت می کند
وز جدایی ها شکایت می کند
شباهت بیشتری به فیض دارد و اندیشه های عرفانی با این نظریه نزدیکی بیشتر دارند. توحید خوب توضیح داده می شود. و سئوال آفرینش خیر و شر یا نور و ظلمت نیز با بیش و کمی و شاید نوع این تابیدن و فیض در ارتباط است. گرچه ما چیزهایی را شر می دانیم که در اصل نیستند و آن را در قیاس با زندگی محدود و زود گذر خودمان می سنجیم. نظیر مرگ و بیماری و بلایای طبیعی و غیره.
این که خانم کوهواره از نور ضعیف شده یاد می کند شاید تأکیدی بر این نکته باشد که تصور ظلمت مطلق یا نیستی مطلق نیز ممکن نیست. هر چه هست هستی است و واحد و یگانه.
لطفا جسارت بنده را ببخشید، این بحث بسیار مفصل و دقیق است که این صفحه را مجال و بنده را توان پرداختن به آن نیست و سرودۀ زیبای استاد بانو کوهواره می تواند مشوقی برای علاقه مندان جهت مطالعه و تحقیق باشد.