نفرین

نـفـرین
بافتم من آرزوها را یکایک در شکیب
یـافتم پیراهنش را آه، اما کو حبـیب؟
چشم میدوزم به دریای نگاهت در خـــیال 
قایقی می بینم آن جاها نمی‌خواهم فریب
دیدنت پژمرده ای،نفرین به آن کس که ندید
در بـیـابـان رفتـه‌ای آواره ای هسـتی غـریب 
گل شکوفا می شود گلدان پر از لبخند گل
عطر زیبای حضورت در ستایش عندلیب
ماه می خواند تو را بی تاب می خواهد تـو را
دردمندم می نویسم نسخه، می خواهم طبیب