دریای ِ درون

خشم ِ دریا موج را داد ِ جدایی می زند

داده های ِ اوج را یاد ِ خدایی می زند

می خروشد تا سروش ِ فهم ِ این دنیا شود

خصم ِ دنیا را به رسم ِ ناهُمایی می زند

با سماع رُخساره اش رهوارۀ راه ِ سماء

بی سماع رُخساره بر دَهر ِ مُنایی می زند

می ستاند با خرد یار ِ گران ِ ابر را

یار ِ بارانش به دل با دلگشایی می زند

تا نگاری می نگارد بر مُصلای ِ پگاه

ساحلی را نظم ِ عزم ِ دلربایی می زند

***