کو

ای عیش را بهانه، نام و نشانه‌ات کو‌
سالار خیل خوبان، بزم شبانه‌ات کو
‌‌‌‌
‌صیاد بی‌رقیب دلهای سرد و سنگی
هان دامگستر عشق، آن دام و دانه‌ات کو‌‌
‌‌
هم در سکوت عالی هم در سخن خیالی‌‌
جانا بهار فهم است، سبز و جوانه‌ات کو‌‌
‌‌
‌‌پایان سقف پرواز در زیر بال‌هایت
‌ای بازگشته از اوج، پس آشیانه‌ات کو‌‌
‌‌
‌‌عالیجناب عشق گفت با او شریک بودی‌‌
‌دستت چرا خالیست، ‌سهم و سرانه‌ات کو‌
‌