شام غریبان

بر شانه ام غم دنیا سنگینی می کند               /    ذکر مصیبتی است که جگر ، پاره می کند
گردون که به چرخاندن ایّام شهره است            /    وامانده از این ظلم و ستم ، بغض می کند
جنّ و ملک ، به صف شده حاضر ولی حسین    /    تنها به رضا و قرب خدا فکر می کند
دیروز در آغوش نبی خنده می زد و                 /    امروز ، چهره ز خون گلو ، سرخ می کند
در سوگ علی اکبر أشبه به جدّه                     /    از رو سیاهی ، لیل ، سماء ، تیره می کند
با یاد "عمو" گفتن قاسم ، ز دیدگان                 /    باریده خون و کون و مکان مویه می کند
از سوز لب تشنه ی سقای کربلا                      /    شط از حیا ، آب شده ، زاری می کند
صحرا به گوشه ای نشسته و از دوری حسین     /    با سوز دل دخت علی نوحه می کند
تن های بی سر شهدای صراط راست               /    بر خاک و خاک ، از سر شرم ، لرزه می کند
از دیدگان خیس علی ، شعله شد خجل             /    با اشک او ، شمع ، عزاداری می کند
در جست و جوی خیمه ای سالم ، به هر جهت   /    با نا امیدی ، باد حزین ، زوزه می کند
نوشیده آب و شیر بیاورده سینه اش               /    اما ز ماتم اصغر خود گریه می کند
کودک ، ز غم "رفته پدر" ، خسته و ملول          /    از درد گوش پاره ی خود ناله می کند
هر بار ز خواب می پرد از عوعوی سگان           /    طفل و ندای "یا عمو عباس" ، می کند
از شام تا طلوع ، دختر زهرای فاطمه               /    هر دم به اسیران ، توصیه بر صبر می کند
چشمش چو بحر احمر و قلبش چو قلب شیر      /    زینب ، به عقل ، صحبت "زیبایی" می کند
از سر بلندی سر سردار بی علم                        /    انگشت بر دهان ، قمرش ، مجد می کند
لعنت شده و قصد قتال امام حال                   /    سجاد ، توکل و خدا مکر می کند
هر جمعه ، حجت بن حسن ، قائم زمان              /    شمشیر به خون خواهیشان تیز می کند
گویند همان محشر کبری است ، کربلا       -------    از پیر و جوان ، سینه زده ، روضه می کند ...

شام غریبان محرم 1400 هجری شمسی
تقدیم به حضرت فاطمه ( سلام الله علیها )