تو میدانی و من

تو میدانی و من
خزان است این دشت و دمن 
و تو میدانی و من ....
آنچه در اوج سکوتم، فریاد
آری ای دوست، فریاد مرا
تو میدانی و من ....
آنچه من داد زدم 
بر در بیدادگه تو
وانچه داروغه ی تو 
حکم تو و مهر تو را
بر لب بیمار من است
تو میدانی و من ....
وانچه فریاد مرا
درد مرا، داد مرا
مدفن فریاد مرا
آنچه در حلقوم من است
تو میدانی و من ....
آنچه بودم وانچه ربودی
آنچه نبودم وانچه تو بودی
من نزد تو و، تو، نبودی
آنچه در ذهن بیدار من است
تو میدانی و من ....

 

 

 

 
تقدیم به نگاه پرمهرتان
با احترام
رامین خزائی