حال جعلی

وقتی حال خودم را جعل 

میکنم ...

آرزوهایم همیشه کال میمانند

وقتی این زندگی پر از سراب

است...

میوه آینده را نخواهم چید

وقتی امروز از بی آبی روزگار

خشک شده ام...

خواب های خوش به کما رفتند

وقتی  در بیداری با کابوس

هم آغوش شده ام..

وقتی حالم خوب است

به دلم مشکوکم

عادت کرده ام که  

یک پای این زندگی همیشه

لنگ بزند...

هوای بیرون آلوده و پر از

بغض است

بیهوده نیست این روزگار پر

از بیمار است...

دیگر هیچکس قصه های خوب

برای آدمای خوب نمینویسد

من به آتش این ادبیات

آخرش میسوزم...

عبدالله خسروی(پسرزاگرس)